Dýravinurinn - 01.01.1887, Page 41

Dýravinurinn - 01.01.1887, Page 41
41 Með [iví er |)á fyrir byggt, að livert flónið geti breitt kápu vísindanna yhr kák sitt og um leið reistar skorður við, að meiri harka sje höfð í frammi við skepn- urnar, en eliki verður hjá komizt með góðu móti. Lagafrumvörp, er fara í þessa stefnu, hafa þegar fengið allgóðan byr í sumum löndum, enda er ekki vanþörf á því, því vonin um að finna einhvern dulinn og þýðingarmikinn sannleika hefur leitt rnarga rnenn í gönur, svo menn liafa gjörtýmsar tilraunir, án þess að hafa fast mark og mið að stefna að. þessi von hefur opt verið einna sterkust hjá þeim mönnum, sem sízt var að vænta nýrra uppgötvana af, enda hefur þá uppskeran orðið að sama skapi. Tala vivi- sektionanna hefur einnig vaxið um skör fram við það, að sömu tilraunirnar liafa verið endurteknar margsinnis í ýmsum löndum og borgum. Nú viljum vjer skýra frá nokkrum af þessum vivisektionum, en um leið viljum vjer geta þess að nokkrir af þeim mönnum, er þær hafa gjört, eru taldir með mestu skörungum 1 æknisfræðinnar og náttúruvísindanna. Professor M a g e n d i e negldi gegnum alla fjóra fæturna á liundi einum og auk þess gegnum bæði eyrun, sagaði svo inn i lirygginn á hundinum, til þess að sýna taugarnar og tók ennfremur burt noklmð af hauskúpunni. Að þessu loknu var ennþá nokkurt líf í skepnunni, og ljet hann þá geima hundinn, til þess að gjöra tilraunir með hann næsta dag. Sami maður skar magann út úr hundi og setti þar inn blöðru í staðinn, til þess að rannsaks livernig og live fljótt skepnan ljeti lífiö. Professor Bernhard í Parísarborg fann upp ofn, til þess að steikja skepnur í lifandi og í fullu fjöri. Segir hann frá því í einu riti sínu hvernig gekk að steikja 17 liunda og 22 kanínur. Bernhard sannaði með þessu, að hundar deyja eptir að jieir liafa verið 18 mínutur niðri í sjóðandi vatni. En ef skepnui’nar gátu stungið liöfðinu út úr ofninum, þá var opt lífsmark með þeim daginn eptir. Dr. Tyfe í Eding- burgh batt saman alla fæturna á hundi einum, dró svo sterkan þátt gegnum trýnið og batt hann þannig við borð, síðan skar hann hann á liol til þess að sýna lærisveinum sínum hvernig innýfiin lægju. Honum kom ekki til hugar að gefa skepnunni svefnmeðal; að sögn hafði það verið nrjög átakanlegt að sjá hve mikið skepnan tók út. Professor Brachet vildi rannsaka tryggð og undirgefni hundanna. Tók hann hund sinn og stakk út úr lionum augun, síðan svipii hann hundinn heyrnarfærunum og misjiyrmdi honum á allar lundir. Hundurinn sleikti |ió á honum hendurnar. Einusinni skar hann líka hvolpafulla tík á kviðinn og hleypti út hvolpunum. til þess að rannsaka live sterk móðurástin væri hjá tíkinni. Tíkin sleikti hvolpa sína. Dr. Elliotson segir í bók sinni, Human Pliilosophy, um þetta athæfi: „þegar jeg segi frá þessu, þá roðna jeg yfir mannlegri náttúru. Dr. Bennet reyndi < ýms eitruð efni á 619 dýrum, einkum liundum, köttum og kanínum. Menn sáu af þessum tilraunum, aö eitrið verkaði mjög mis- jafnt á dýrin, svo ekki var hægt að gjöra neina ályktun um hvernig þessar ýmsu

x

Dýravinurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dýravinurinn
https://timarit.is/publication/430

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.