Heimilisblaðið - 01.11.1928, Blaðsíða 2
HEIMILISBL AÐIÐ
126
hlnsta á Grriðs orð við jarðarfarir, ef pað er
[)á annars haft, ,þar um hönd, en ekki haldin
nihhvér »borgaraleg« nnnningarræða, þá hlusta
]>eir á, líkt og [>eir menn lilusta á söng, sem
ekki hafa söngeyra. Pað endurómar ekki í
sálu peirra, J>eir skilja ]>að ekki.
Peir heyra talað um kærleika Guðs. Pað
laðar pá ekki, heldur leiðist peirn J>að. Peir
lieyra talað um, að Jesús hafi liðið og dáið
vegna synda þeirra. Peir Jrakka honuin ekki.
Peir heyra talað um, hve iðrunarlaus maður
stofni sór í mikla hættu. Pað bakar J>eim
engrar órósemi. Peir liéyra sagt frá heiinboðinu
til Guðs ríkis, en Jreir sinna J>ví ekki. Nei,
Jretta hrín ekki á J>eim. fremur en vatn á gæs.
Peir heyra svo margt og mikið um 'J>að,
sem Jiessum heimi heyrir til, en Jieir vilja
ekkert heyra um J>að, sem hefir eilift gildi.
Já, [>að sætir furðu, hve daufir menn geta
verið fyrir öllu, sem heyrir Guðs ríki til. Peir
heyra og tala með fjöri og áhuga um [>að,
sem J>á og Jtá er efst á baiigi um pólitík,
bókmentir, skemtanir, bílaslys og fjárpretti.
En heyri peir mitt í Jtessu eitthvað minst á
]>að, sein hevrir Guðs ríki til, eða eitthvað
minst á synd og náð, [>á heyra |>eir J>að ekki.
Pá verða [>eir alt í einu svo hljóðir, rétt eins
og [>eir væru komnir í hóp daufduinbra manua.
Peir verða daprir í bragði, J>ykir J>að koma
ópægilega við sig, og revna sem fyrst að
komast fram hjá orðinu, frá Guði og að hinu,
sem peim er kunnugast, Jiví, sem pessum
heimi heyrir til.
En mér er spurn: Er petta ekki óeðlilegt
ástand? Já, er J>að ekki blátt áfram fjarri
öllu lagi? Guð hefir skapað oss til pess, að
vér skyldum vera heyrnarnæm börn, og svo
erum vér dumbir, eins og stokkar og steinar,
pegar liann talar. Frelsarinn hefir keypt oss
sér til eignar, en vér hlýðum ekki á hann.
Er petta ekki óeðlilegt?
Og ef vér erum daufir, pegar andi Guðs
talar og vitnar með orði Guðs og leitast við
að sannfæra oss um synd og um náð, — er
pað J>á ekki fjarri öllu réttu lagi?
(»Fam. Jouniak).
Undiralda.
Lífsiris yndi- löncjum reynist
leifturblys, er-slokna flfótt.
í unaðsbikar eitur leynist;
nltaf fylyir <tecji nótt.
Vér (jreinum illa lífsins letur,
leið er falin fnjkkum hjúp.
Ekki kafað andinn cjetur
'örlaganna regindjúp.
Vér skiljum ekki ceðri rökin;
alda stundum hátt upp ris.
Opin feigðar ce er vökin,
pó umhverfis sé traustur is.
Fegurst blómið finst mér skarta
fölnuninni og dauða nœr.
Aldrei scí eg sól. eins bjarta
og svala unn pá nálgast fœr.
Fegurst heyrðist svanur syngja
scerður að bana, dœgur iömg.
Aldrei klukka heyrðist hringjct
hreinna, skærra en likaböng,
Sorgar niðrí' í svörtu djúpi
sœliiperlan skinið fcvr.
Fögrum unclir unaðshjújn
angur stundum gróa ncer.
Lífið ocg pess leýndardóma
Ijóst ei nokkur skilja kann.
Anclinn greinir kireinni. hljórnct
hinnmegin við grafar rann,
FreUari kær, eg facgnct minni
feigðarstund, en hræðist ei.
Eg veit ecg fæ i ceðra inni
unað Vtfsins, nær eg cley.
M. K. Einar Sigurfinnsson.
----