Heimilisblaðið - 01.11.1928, Blaðsíða 20
144
HEIMILISBLAÐIÐ
bra,gð hans, og- gerðu áhlaup og fyltu bogagöngin;
en er minst vonum varði bálaði eldurinn upp svo öl!
göngin urðu eitt logandi eldhaf. Undankomu var
ekki auðið og þarna fórst fjöldi Rómverja í logun-
um.
En eins og fyr varð hönd Gyðinga skamma stund
liöggi fegin, því þegar súlnagöngin voru fallin, náðu
Rómverjar heiðingjaforgarðinum. Hinn 8. ágúst var
lokið víggirðingu um hann og múrbrjóturinn settur
upp við norðurhlið musterisins. Og nú var barist
hvíldarlaust í 6 daga og varð mikið mannfall af
hvorutveggja liðinu, en annars vanst ekkert á. Var
þá gefið stundarhlé.
Heima hjá Zadók var ömurlegt þessa daga. Sal-
óme titraði í rúminu, við hvert högg er múrbrjótur-
inn gerði. Nályktina lagði inn til hennar um opna
gluggana, en Naómí vökvaði jurtirnar 1 pottunum
og setti í gluggana til að draga, ef unt væri, úr þess-
um hræðilega ódaun. Aldrei gleymdi hún jurtunum
á þessum skelfingartímum, heldur hlúði að þeim af
allri ást og umhyggju. Nú stóðu þær allar í hinum
fegursta blóma og sem eftirmynd af hjarta hennar
sjálfrar; þar hafði blóm trúarinnar sprottið svo
fagurlega út i hinum mörgu sorgum og þjáningúm.
Loks rann sólin til viðar síðasta orustudaginn og
hreinan blæ lagði inn um gluggana af Ólífufjallinu
og yfir borgina. Þetta hresti Salóme svo, að húu
lauk upp augunum og benti dóttur sinni að koma
nær; hafði hún annars allan daginn legið eins og í
dvala.
„Guð blessi þig, Naómí“, sagði hún ,,og launi þér
alla trúfestina við mig. Þú hefir hjúkrað mér með
mikilli þolinmæði og ástúð í þessari löngu legu
minni, og linað þjáningar mínar. En þú hefir gert
miklu meira, því það ert þú, sem hefir vísað mér
leiðina til Frelsarans, til hans, sem hefir rekið óttann
fyrir dauðanum burt úr sálu minni“.
Naómí fanst svo mjög um þessi ástarorð móður
sinnar, að hún fór að gráta og huldi höfuð sitt við
brjóst henni.
„Gráttu ekki yfir mér, ástin mín, því sjá þú, að
Drottinn tekur mig nú bráðum burt úr heirni þess-
um, sem einmitt nú er svo fullur stríðs og mæðu, og
eg tek dauða mínum með djörfung. Alt frá þeim
degi, er eg opnaði hjarta mitt fyrir manni mínum og
játaði trú mína fyrir honum, þá er mér horfinn all-
ur ótti og hjarta mitt fult af sælli von. Eg lít fram
úlfgráa feldinn sinn í sólskininu úti
á gangstéttinni, þá ganga allir fram
hjá henni með hinni mestu yarúð.
Þarna lig-gur hún eins og í draumi
allan daginn í liárri virðingu hjá öll-
um bæjarbúum; þeir skiftast á um
að færa lienni hið bezta og ljúfl'eng-
asta til matar, sem nokkur hundur
gæti óskað sér.
M'urray hefir ekki drukkið nokkurn
dropa af áfengi síðan hið ógleyman-
lega gamlárskvöld. Ilann er orðinn
nýr og betri maður, og þar að auki
vel efnaður. Ilvolpar Júnóar eru nú
beztu og frægustu sleðahundarnir í
allri Alaska, og hjálpa þeir nú hús-
bónda sínum, Murray Sheldan, árlega
til að auka efni sín og vehnegun.
Samrím.
Það er margt, sem mæðir,
meiðir sárt og hræðir,
mörg ein ben, sem blæðir,
býsna fátt, sem græðir.
Víða ilskan æðir,
öfund rógburð fæðir,
haturs nepja næðir
og níðings vegu þræðir.
Ágjarn aura slæðir,
yfirgangur flæðir
yfir annars svæði
og ei um sakir ræðir.
Lymskur brðgðum læðir,
láunráð svikull bræðir;
gegnum holt og hæðir
hlera kjaftar skæðir.
Heimskur svinnan hæðir '
og hrokann lofi gæðir;
spakan fávís fræðir,
og fátækt auðgan klæðir!