Heimilisblaðið - 01.03.1953, Blaðsíða 4

Kerlinj’arfjöll.
arri og meiri fegurð en sér-
kennilegum klettamyndunum.
Þar er víða ilmrílcur kjarr-
gróður meðfram ánni, sem
mildar umhverfið og gefur því
laðandi svip.
Við héldum nú yfir hina
traustu og veglegu brú, sem
þarna liggur yfir ána, og svo
áfram upp með ánni, þar til
Gullfoss blasti við sjónum
okkar. Var þá auðvitað sjálf-
sagt að láta staðar numið um
hríð og líta sem snöggvast á
þennan nafnkunna foss, sem
allir róma svo mjög sakir
glæsileiks og fegurðar. Við
stigum því af baki, skildum
hestana eftir dálítinn spöl frá
ánni og gengum síðan niður
að fossinum. Blasti þá við
okkur ein hin mikilfenglegasta
sjón, sem ég hef nokkurn tíma
séð.
Himinninn var alheiður og
birtan töfrandi. Úðinn upp af
fossinum glitraði í mörgum
undurfögrum litum, en fagur-
litur regnbogi myndaði dýrð-
legan heiðurssveig yfir belj-
andi árstraumnum. Sjálfur er
fossinn hinn glæsilegasti og
hinn þungi niður hans hefur
heillandi áhrif á vegfarand-
ann.
Við hefðum nú gjarnan vilj-
að dvelja sem lengst hjá foss-
inum, svo að við hefðum í
góðu næði getað virt fyrir
okkur þetta mikla meistara-
verk hinnar „dauðu“ náttúru.
En það var þegar komið fram
yfir miðjan dag, og við áttum
enn langa leið fyrir höndum,
því hugmyndin var að dvelja
um nóttina í sæluhúsinu við
Hvítárvatn. Urðum við því að
láta okkur nægja að stanza
þarna aðeins eina klukku-
stund, en héldum að því búnu
förinni áfram, og héldum sem
leið liggur upp hæðirnar norð-
an til við Gullfoss. Tóku þá
við samfelldar auðnir og stór-
grýtisurðir, er teygðust langt
út til allra hliða. Það er fyrst
inn við svo nefnda Sandá, að
örsmáir grasblettir koma í
ljós, og úr því sjást grastopp-
ar á stöku stað, þar til komið
er að Grjótá. Að öðru leyti
er landið nakið og bert, svo
að varla sést þar stingandi
strá, fremur en á sandhafi
eyðimarkanna.
Enda þótt athygli ferða-
mannsins beinist eðlilega
nokkuð að hinum eyðilega
svip, er hvílir yfir þessufl1
hluta leiðarinnar, grípur hin
glæsilega útsýn hugann mikla
sterkari tökum. Einkum er út'
sýnið tilkomumikið, þegar
komið er á svonefndan Bla'
fellsháls. Sér þaðan í björtu
veðri yfir mjög víðáttumikið
svæði til suðurs, en í vestfl
blasa við mjallhvitar hjarn'
bungur Langjökuls, ásamt hin'
um myrkbláu Jarlhettum, er
stinga mjög í stúf við hvítan
jökulvegginn. Til austurs tak'
markast útsýnið af hinum
mikilfenglegu hlíðum Bláfells
og framundan sjást aðeins si'
hækkandi ölduhryggir. En allt
þetta tekur miklum stakka'
skiptum eftir þvi sem áfram
er haldið, og von bráðar opn'
ast nýr sjóndeildarhringur til
norðurs, og allt hið víðáttu'
mikla útsýni til suðurs hverf'
ur úr sögunni.
Þegar hér var komið föf'
inni, var dagur að kvöldi
kominn. Sólin var að hverfa
bak við hjarnbreiður Langjök'
uls. Siðustu geislar hennar
flóðu eins og freyðandi brim'
löður yfir hvítan jökulkúfinU
og vörpuðu ofurljóma sínun1
á umhverfið. En svo hurfu
þeir skyndilega með öllu °S
nóttin tók að breiða blseju
sína yfir kyrrð óbyggðanna
fjöllin misstu hinn blæfagra
svip, er yfir þeim hvílir á dag'
inn, þegar sólin laugar þaU
í geislaflóði sínu.
Við héldum nú hratt áfraU1
og leið ekki á löngu þar til
við komum að hinni nýju
Hvitárbrú, norðan til við Bla'
fell. Gáfum við okkur naum'
ast tíma til þess að líta a
mannvirki þetta, en héldum
sem hraðast áfram, unz v|^
komum að sæluhúsinu V1
Hvítárvatn. Var þá klukkau
heimilisblað15
[40]