Heimilisblaðið - 01.03.1953, Blaðsíða 16

Roðinn á kinnbeinum hans
hvarf og andlitið varð ömur-
lega grámyglulegt.
Báturinn ruggaði mjúklega
á öldunum og báran hjalaði
ástúðlega við kinnunga hans.
— Skollans nábíturinn,
tautaði hann og spjó gúlsopa
munnvatns út fyrir borðstokk-
inn.
— Það er ekkert spaug að
sjóveikinni. Hún getur hæg-
lega hlaupið á sinnið á manni,
sagði ég.
— Þetta er ekki sjóveiki.
Það er nábítur, sagði gamli
maðurinn, ég held ég ætti að
kannast við nagandann í hon-
um, búinn að hafa hann í
tíu ár.
Hann var orðinn gulur í
framan eins og gamalt bókfell.
Hrukkóttur háls hans tútnaði
út eins og á veiðibjöllu, sem
sporðrennir vænni hafsíld.
Loks bar sjóveikin hann of-
urliði. Hann lagðist út á borð-
stokkinn, engdist sundur og
sarnan og gubbaði.
— Þetta er mikil bölvuð
líðan, og mikið vildi ég til
vinna að losna við þennan
fjárans nábít, sagði hann tár-
stokknum augum.
Ég gat ekki að mér gert að
brosa, var þó ekki vanur að
henda gaman að bágindum
annarra. Þessi gamla beina-
grind var sosum ekkert hlá-
leg, öðru nær. En það var
þessi þrjózka. Hún stakk svo
undarlega í stúf og var svo
gerólík manninum sjálfum.
Við vorum farnir að halda
inn fjörðinn. Skyggja ágúst-
næturinnar sveipaði strönd-
ina, og fjöllin spegluðu hrika-
leik sinn í lygnu djúpinu. Lág-
kúruleg kotbýlin störðu syfju-
legum skjáum út í húmaða
náttúruna.
— Þið ætlið að skáka mér
Frh. á bls. 66.
RÁNSMENN AFRÁDNIR Á
VESTFIÖRDUM
Þann tíma seldi Gudrún
1615 Magnúsdóttir Herluff Daae
höfudsmanni L hundrud í
Reykjavík fyrir III jardir adrar; oc
þau missiri var borinn Margrét dótt-
ir Halldórs Ólafssonar, oc Halldóru
Jónsdóttr Biarnarsonar, er sídar
vard göfug kona. Þá komu um sum-
arit sióvíkíngar á Patriksfiörd, oc
ætludu at ræna Vestfiördu, þeir
höfdu tekit nockra Enska menn
med sér nauduga, enn er þeir komu á
land, oc sióvíkíngar ætludu at ræna
Dani á Vatneyri, rédust hinir ensku
menn á þá, oc urpu þeim í sióinn oc
drápu marga, enn tóku tvo fyrirlida
oc fóru á brott sídann. Hinir spönsku
menn er kalladir voru, lágu þar á
þremr skipum á sumri álidnu, eru
fyrirlidar nefndir Marteinn, Stephán
og Domingo, þeir særdu nockra
menn, oc rændu suma, enn ecki
drápu þeir menn eda tóku konr;
þeir brutu skip sín í útsynníngsbil
á einni nóttu, oc voru þá eptir á
VIII bátum LXXX samann, oc á
einni skútu; þeir rændu ei at sídr,
oc hafdi konúngsbréf oc höfuds-
mannsbod útkomit, at þeir skyldu
dræpir vera, oc eptir því dæmdi Ari
Magnússon í Ögri med XII mönnum.
Þeir ræntu Gunnstein bónda Gríms-
son í Jökulfiördum, oc tóku skútu
á Dynianda, þeir stefndu oc til Ögrs
til Ara, en þar var vörn fyrir. Jón
hét madr oc var Gudmundarson,
hann var kalladr hinn lærdi, var
hann alinn upp á Ströndum, oc
hafdi qvænst þar, oc fengit þeirrar
konu er haldinn var fiölkunnug;
hann fór med mörg hindrvitni,
kunni rúnir, oc létst hafa til galdra,
oc í sumum hlutum var hann ecki
ofródr; hann þóttist hafa kynni mik-
il af álfum, og leitadi vid at kénna
mönnum at vekia upp drauga, hafdi
hann oc átrúnad mikinn á grösum
oc steinum, enn hélt þá alla fiöl-
kunnuga er í móti hönum lögdust at
[521
nockru; hann hafdi mikil mök vid
ránsmenn þessa, oc var eigi traust
um at hann vísadi þeim á hafnir edr
þángat sem féfaung voru fyrir; taldi
hann kyngi-vedr hefdi brotit skip
þeirra; enn Ari Magnússon í Ögri,
safnadi bændum um fiördinn oc fór
at þeim, var þá Jón hlaupinn sudr
um fiall, enn þeir sváfu, voru XXXI
drepnir á Isafyrdi, enn XIII í Dyra-
fyrdi á Skaga, ætludu vestannmenn
þeir mundu vera fiölkunnugir, þvi
þeir voru fiörsegir. Marteinn var
drepinn í Ædey, oc syndi ádr hraust-
lega vörn; XVIII samann voru þeir
drepnir í Ædey oc á Sandeyri; enn
er Ari fór at þeim í þridja sinni,
giördi óvedr mikit, oc sneru menn
aptr; rændu þeir sem eftir urdu
Enskri duggu med mönnum oc áhöfn,
oc drápu einn, oc komust svo a
brott, mælt er at Nordannmenn hafi
drepit XI er þeir mættu í verferd.
Jón komst undann, oc flæktist vída
um land, hann sagdi svo frá, at miög
illa hafdi verid at þeim unnit, oc
má í því nockud satt vera, þó hann
hafi aukid, oc þat annad at Ari
hafi tekit herfáng allt, enn bændr
ei af haft nema þat er líttnytt var
af klædaslitrum þeirra; er þat °c
líklegt, því Ari hefir metit kon-
úngi féd, enn þó ei hafi sem fyllst
verit útgoldit. En margt er í sögn
Jóns er hann hefir logit med öllu,
var þat hellst at hann qvad þá sak-
lausa hafa drepna verit, oc prest
einn þar vestra, Jón Grímsson, ná-
lega hafa tekit af þeim óviljugum
hvad er hann vildi, oc Ara vera hid
mesta illmenni annad enn þann
prest, oc hinn fiölkunnugasta mann-
Árbækur Espólíns, V.
HEIMILISBLAÐlP