Heimilisblaðið - 01.01.1957, Blaðsíða 20

pimd fyrir „Leyndardóma Udolphos“, og
var það fáheyrt tilboð í þá daga. Fjórum
árum síðar fékk hún 800 pund fyrir skáld-
söguna „ítalann“. Þegar á þeim tíma var
sakamálaskáldskapurinn farinn að skila arði,
enda mun það atriði alltaf hafa haft mikil
og örvandi áhrif á höfundana.
En þrátt fyrir það getur hagnaðurinn ekki
verið eina ástæðan til þess, að konurnar
skuli einmitt velja sér þetta efni í bækur
sínar. Ef til vill er skýringarinnar að ein-
hverju leyti að leita í ummælum þeirra
sjáilfra. Anna Katherine Green, sem áður
var nefnd, var víðfræg á síðastliðinni öld
fyrir sakamálasögur sínar, þótt menn þekki
ef til vill meira til samtíðarmanna hennar,
svo sem Edgar Allan Poe og Conan Doyle,
sem lögðu grimdvöllinn að sakamálaskáld-
skap nútímans. Þegar frú Green var orðin
gömul og fræg, sagði hún eitt sinn í blaða-
viðtali: — Konan hefur meiri áhuga á saka-
málum en karlmaðurinn og betri hæfileika
en hann til rannsóknarstarfa. Hugsæi henn-
ar er gleggra, og þótt þrekmiklum karl-
mönnum reynist ófært að ráða fram úr
flóknum viðfangsefnum, er það henni ekki
ofurefli. Loks er kvenleg forvitni nokkurt
atriði í þessu sambandi.
Carolyn Wells, sem skrifaði mesta fjölda
leynilögreglusagna og auk þess snjalla rit-
gerð um tæknina á þessu sviði, reyndi eitt
sinn að gera sér grein fyrir, hvers vegna
hún hefði einmitt snúið sér að þessari grein
bókmenntanna. Hún komst að þessari niður-
stöðu: — Höfvmdar leynilögreglusagna eru
fæddir til starfsins. Skilyrði til þess, að þeir
nái góðum árangri, eru þau, að viðkomandi
sé góður bridgespilari og hafi hæfileika til
að tefla skák.
Þessi skýring væri ágæt, ef hún stang-
aðist ekki við skoðanir annarra á þessu.
Dorothy Sayers er t. d. á gagnstæðri skoð-
un. Hún viðurkennir nefnilega í fullri hrein-
skilni, að hún sé mesti auli bæði í bridge
og skák.
Dorothy Sayers, sem er ein af hinum fáu
kvenmeðlimum í klúbbi enskra afburðasaka-
málahöfunda, „Detection Club“, þar sem
ekki fá aðgang aðrir höfundar en þeir, sem
hafa að minnsta kosti skrifað tvær fyrsta
flokks sakamálasögur, segist hafa valið
„hrollvekjuflokkinn“ af því, að í fyrsta lagi
hafi hún gaman af að lesa bækur um dular-
full morðmál og í öðru lagi hafi hún gert
það til að græða peninga. Hún stundaði ná®
í Oxford og giftist síðar Atherthon Fleming
kapteini, sem var stríðsfréttaritari í fyrri
heimsstyrjöldinni. Síðar slitnaði upp ur
hjónabandinu, og Dorothy Sayers fékk at'
vinnu á auglýsingaskrifstofu, en leiddist þac
starf ákaflega mikið.
Hún fékkst við að semja sögur í frístund'
um sínum og skapaði sér söguhetju, Peter
Wimsey lávarð, sem hún prýddi öllum góð
um eiginleikum, gáfum, þokka og auði. — Ég
átti þá í miklum örðugleikum —- og það
kostaði ekkert að gera hann ríkan, sagði
hún síðar frá. Þegar ég var óánægð með
íbúðina mína, lét ég hann taka á leigu kon-
unglega íbúð í Piccadilly; þegar gat kom a
ódýra teppið mitt, fékk Peter lávarður dýn
mætt, franskt teppi, og þegar ég átti ekki
fyrir farmiða í sporvagninn, gaf ég honum
glæsilega bifreið . . .
Þannig urðu andstæður hins raunverulega
lífs alltaf til að vekja nýjar hugmyndir hja
Dorothy.
Annarri konu, sem nú er einnig orðm
heimsfræg sakamálaskáldkona, Mignon G
Eberhart, kom þá fyrst í hug að skrifa him
ar spennandi sögur sínar, er hún giftist verk"
fræðingi einum og eyddi með honum mörg'
um árum í ferðalög um einmanaleg og 0
byggð héruð. Það var andrúmsloftið kring'
um hana — umhverfið sjálft — sem blés
henni því í brjóst að skrifa um það, sem
óhugnanlegt var og óskiljanlegt. Og þó^
Anna Katherine Green hafi haldið því fraim
að konur ættu að helga sig leynilögreglu'
störfum, segir frú Eberhart, að hún mund1
deyja úr hræðslu, ef hún fyndi myrtan man11
í baðkerinu sínu.
Það voru fjárhagsvandamál, sem leiddu
Mary Roberts Rinehart inn á rithöfunda'
brautina. Þegar fjárhagskreppan 1907 svai|
sem harðast að Amerikumönnum, misst1
maður hennar, sem var læknir, ekki aðein5
aleigu sína og fjölskyldunnar, heldur koms4
þar að auki í 12.000 dollara skuld. Um Þ£eí
mundir þurfti Mary Roberts Rinehart að
annast heimili sitt og börn, en hún ákvað
samt að gera allt sem hún gæti til þess a'
hjálpa manni sinum upp úr skuldafenim1,
Hún annaðist börn sín og heimili að deg'
18