Heimilisblaðið - 01.01.1957, Blaðsíða 31

urt og komu ekki aftur. Þau voru allsstaðar
skuldug í bæjarhverfinu. Það var þessvegna,
sem þau skildu ekki eftir heimilisfang sitt,
eins og þér getið ímyndað yður.
Jenný sortnaði fyrir augum. En hún ætl-
aði ekki að gefast upp við svo búið. Hún
setlaði sér að finna Pál.
— Hann greindi þá ekkert frá, hvert hann
ætlaði?
— Nei, það gerði hann ekki. Þau stungu
af án þess að borga.
— Já, en maður verður þó að láta senda
sér bréf, sem manni kunna að berast.
— Þau hafa ekki haft áhyggjur af því.
Það voru ekki svo mörg bréf, sem þeim bár-
ust á mánuði. Auk þess fór ég með bréf til
þeirra nokkrum dögum áður en þau fóru.
Það lék enginn vafi á, að það var bréfið
frá henni. Hún flýtti sér að segja:
— Ég er móðir hans, skiljið þér, og ég er
komin til þess að heimsækja hann. Hér eru
tíu frankar, sem þér megið eiga. Ef þér getið
fengið einhverjar upplýsingar um dvalar-
stað hans, þá heimsækið mig á Hótel Nor-
naandí, Rue du Havre, og ég skal greiða yð-
ur góð ómakslaun.
Frúin getur treyst mér, sagði hús-
vörðurinn.
Því næst hraðaði Jenný sér á braut.
Hún gekk áfram, án þess að íhuga í hvaða
att hún fór. Hún hraðaði sér, eins og hún
ætti þýðingarmikið erindi fyrir höndum.
Hún gekk þétt upp við húsveggina og rakst
á fólk, sem bar stóra pakka og ýtti henni
til hliðar. Hún gekk þvert yfir götuna, án
þess að athuga umferð vagnanna, og hún
virti að vettugi fúkyrði ökumannanna. Hún
hrasaði um steinana yfir göturæsinu, sem
hún veitti enga athygli. Hún æddi beint á-
fram, eins og í leiðslu.
Allt í einu veitti hún því athygli, að hún
var stödd í skemmtigarði. Hún var svo
þreytt og máttvana, að hún settist niður á
bekk. Hún sat þar víst mjög lengi, því að
nokkrir vegfarendur námu staðar og virtu
hana fyrir sér. Henni var orðið kalt og hún
reis á fætur. En fætur hennar gátu tæpast
borið hana.
Hún ætlaði að fara inn á ódýrt veitinga-
hús og fá sér tebolla, en hætti við það, þeg-
ar henni varð hugsað til útlits síns. Hún
stanzaði andartak fyrir utan dyrnar og
Vinkona Marilyn.
Nýjasta framlag Englendinga til þokkagyðju-mark-
aðarins í Hollywood er þessi Ijóshærða stúlka, Vera
Day, sem innan skamms byrjar sjö árá kvikmynda-
samning í Bandaríkjunum. Þær Marilyn Monroe eru
mestu mátar, og hafa leikið saman í kvikmynd. —
Hérna sést Vera leika sér að ævagömlu „djöfla-
spili“, sem á máske eftir að taka einhverjum breyt-
ingum í náinni framtíð.
gægðist inn. Hún sá margt fólk sitja til
borðs. — Ég get farið inn í næsta veitinga-
hús, sagði hún við sjálfa sig. En hún fór
heldur ekki inn í það næsta.
Að lokum fór hún inn í brauðbúð og
keypti sér brauðsnúð, sem hún borðaði úti.
Hún kvaldist af þorsta, en hún vissi ekki
hvert hún ætti að fara til þess að svala
þorsta sínum.
Hún var aftur stödd í skemmtigarði. Hún
þekkti, að það var Palais Royal. Hún var
orðin heit af göngunni og sólskininu og sett-
ist því á bekk.
Fjöldi fólks streymdi framhjá henni, vel
klætt fólk, sem ræddi brosandi saman. Jenný
kunni ekki við sig innan um margmennið.
Hún reis á fætur og ætlaði að flýja, en allt
í einu datt henni í hug, að máske rækist hún
á Pál einmitt á þessum stað. Hún gekk fram
og aftur um garðinn og horfði á hvern, sem
fram hjá gekk.
Fólk sneri sér við og horfði á eftir henni.
Sumir hlógu og bentu á hana. Hún veitti
29