Heimilisblaðið - 01.07.1958, Blaðsíða 18

vissi varla, hvaðan á sig stóð veðrið, en
umlaði þó játandi.
Corsac sveiflaði út annarri hendinni. —
Látið mig þá fá allt það sama og í gær-
kvöldi, sagði hann. — Humar, en ekki út af
eins saltan. Ég er ennþá með seltubragðið
,í munninum. Hann hrækti eins og til að
losna við það. — Rauðvínskút, mandólín-
söngvara og dansmeyjar.
— En — en — en, stamaði fangelsisstjór-
inn. — Þetta er allt of kostnaðarsamt.
Corsac yggldi sig.
— Hvorn er það eiginlega, sem á að
hengja á morgun — yður eða mig? spurði
hann byrstur.
Fangelsisstjórinn svaraði engu, en fór
burtu hið bráðasta.
Og Corsac fékk bæði vínkútinn og humar-
inn. Litlu síðar komu söngvararnir með
mandólínin og dansmeyjarnar, og kvöldið
varð kátt og skemmtilegt. Þegar Corsac var
aftur orðinn einn, fór hann að athuga kút-
inn. Hann var hálffullur ennþá, og Corsac
hló, himinglaður.
Morguninn eftir komu þeir allir aftur,
fangelsisstjórinn og presturinn, yfirvörður-
inn og böðullinn, og aftur lá dóninn alstríp-
aður á gólfinu og hraut, svo að allt ætlaði
um koll að keyra.
— Hann sefur enn, sagði presturinn.
— Hann er aftur orðinn draugfullur,
sagði fangelsisstjórinn.
— Ekki getum við hengt hann í dag,
sagði böðullinn, dapur í bragði.
, — Þessi náungi ætlar að koma okkur á
vonarvöl, þrumaði fangelsisstjórinn. Dans-
meyjar og söngmenn á hverju kvöldi! . .
Nei, ónei. Nú fer ég og tala við dómarann.
Eftir hádegið kom fangelsisstjórinn aftur
inn í klefann til Corsacs, tók upp skjal og
bjó sig til að lesa það fyrir fangann.
— Þarf ekki! sagði sá dauðadæmdi glað-
klakkalega. — Ég veit hvað stendur í því
. . . Þeir ætla að hengja mig á morgun . . .
En nú vil ég fá steiktan kjúkling í kvöld í
staðinn fyrir humar og ...
— Takið eftir, sagði fangelsisstjórinn og
ræskti sig mynduglega. — Dómarinn hefur
allra náðarsamlegast dregið úr refsingunni.
I stað lífláts komi ævilangt fangelsi . . .
— Hvað á þetta að þýða! Corsac náföln-
aði og þaut á fætur. — Á þá ekki að hengja
mig á morgun?
— Nei.
— Fæ ég þá ekki steiktan kjúkling 1
kvöld ?
— Nei.
— Og ekkert vín?
— Nei, ekkert vín.
— En dansmeyjárnar . . . ?
— Aldeilis engar dansmeyjar.
Corsac kreppti hnefana ógnandi. *
— Út héðan, öskraði hann. — Þið ha 1
gabbað mig, bölvaðir . . .
Fangelsisstjórinn fór út í skyndi og ske
klefahurðinni í lás á eftir sér, en glæpaina
urinn tók höndunum fyrir andlitið og g
beisklega.
(S. Helgason þýddi) •
Albert Schweitzer, friðarvinurinn og heirnspe p.
inn, hefur lagt áherzlu á að þjóðirnar hsetti ^^nS.
orkutilraunum. Hann telur það einu von mann
ins til að komast hjá tortímingu.
ö{uguP
Harmodios, sem kominn var af gömlum, ® tes,
ættum, hæddi eitt sinn herforingjann *
vegna þess að hann var sonur fátæks skosm
Ifikrates svaraði: ,,Mín ættgöfgi byrjar 1110
Þín endar með þér.“
150 — HEIMILISBLAÐIÐ