Heimilisblaðið - 01.12.1961, Blaðsíða 13

Þessar hugsanir þutu um huga minn á
augabragði: Ættum við að stökkva á bak
hestunum, skilja burðarklárinn eftir handa
úlfunum og reyna svo að komast fram-
hjá villidýrunum til kósakkaþorpsins ? Eða
gætum við í raun og veru varið okkur
með löngu hnífunum okkar? (Okkur var
ekki leyft að bera skotvopn.) Fimm á móti
tveimur! Það mundi verða bardagi uppi
á líf og dauða!
Við stóðum þarna hreyfingarlausir,
hvorir andspænis öðrum. Úlfarnir voru
eins og fimm djöflar, sem góndu á okkur.
Hvorki fyrr né síðar hef ég rekizt á úlfa,
sem virtu andstæðinga sína fyrir sér jafn-
lymskulega og þessir. Ginið á þeim var op-
ið og tungan blóðrauð lafði út og hvít ský
lagði út úr vitunum. Mér finnst sem þessi
andartök, er við stóðum þarna hvorir and-
spænis öðrum, hafa verið sem heil eilífð.
Þá alveg að óvörum sneru villidýrin við
og hurfu á milli birkitrjánna. Hvað átti
þetta að þýða? Ég leit til fylgdarmanns
míns, sem enn einblíndi inn í skóginn.
Með kvíðafullri eftirvæntingu leit ég aft-
ur til þess staðar, þar sem villidýrin höfðu
horfið, og ég var alveg viss um, að þau
myndu ryðjast þar öskrandi fram.
En samt var nú allt hljótt! Við skildum
ekkert í þessu og stukkum að lokum á bak
hestunum og flýttum okkur á burt eins
fljótt og burðarklárinn frekast leyfði.
Við höfðum ekki farið langt, er við í
ljósaskiptunum sáum eitthvað dökkt á veg-
inum framundan. Hestar okkar urðu óró-
legir og vildu víkja af leið. Þegar við kom-
um nær, sáum við sleða, sem lá úti í
skurði. Sleðameiðarnir vissu upp. Snjór-
inn umhverfis var allur blóði drifinn og
tvö hesthræ lágu sundurtætt við vegbrún-
ina. Við heyrðum kvein undan sleðanum
og reistum hann við. Undir honum var
kona, lítið barn og aldraður maður. Úlf-
arnir höfðu elt hestana uppi. Hinir ofsa-
hræddu hestar höfðu hvolft sleðanum og
voru rifnir sundur, þar sem þeir lágu
hjálparvana á jörðinni.
Farþegarnir á sleðanum urðu undir
honum og björguðust þannig undan villi-
dýrunum.
Við spenntum hesta okkar fyrir sleð-
an og fluttum þetta fólk, sem var hálf-
ringlað orðið, heilt á húfi til Útschar.
Ef úlfarnir hefðu ekki verið svona
saddir, þá hefði getað farið illa fyrir okk-
ur í litla birkiskóginum.
H.E. Detmann.
Melina Mercouri, gríska kvik-
myndaleikkonan, lék hina góð-
hjörtuðu stúlku í kvikmynd-
inni „Ekki á sunnudögum“.
Af laginu, sem hún syngur í
myndinni, með hásu röddinni
sinni, hafa nú verið seldar 10
milljón grammófónplötur.
Gunnar Nordahl, þekktasti
knattspyrnumaður Svía, er nú
knattspyrnuþjálfari lieima í
Svíþjóð, eftir 10 ára þjálfara-
starf á ítaliu.
HEIMILISBLAÐIÐ
233