Heimilisblaðið - 01.03.1979, Síða 7

þetta gat síðar farið á þá leið sem það
„Ur- En það fór í stuttu máli á þá leið, að
aðir piltsins komst að öllu saman. Hon-
Um varð gengið inn á einkaskrfstofu sína
^ kom þá að Nancy og Philip í hörku-
aðmlögum.
^au höfðu búizt við miklu uppistandi,
eu faðir piltsins hafði látið sér nægja að
tilkynna syni sínum það formlega og nokk-
að kuldalega, að móðir hans væri veik.
1 ilip varð að fara heim, og — Nancy
lafði aðeins séð hann einu sinni eftir það.
^egar hún kom til vinnu sinnar á skrif-
stofunni daginn eftir, beið hennar upp-
Sa8Tiarbréf frá forstjóranum ásamt kaupi
yrir tvær vikur fram í tímann. Philip
rar þar hvergi sjáanlegur. Hún skrifaði
’0rium örvæntingarfull bréf, og loks fékk
^ún bréf frá föður hans sem bað hana
dð mæta á skrifstofunni. Hún fór þangað
eS var vísað inn á einkaskrifstofu hans.
ar var þá Philip fyrir.
Eaðir piltsins sagði þá við hana, að hún
leidi auðsjáanlega að Philip væri hindrað-
Ul' 1 því að hitta hana; þess vegna óskaði
lann þess, að pilturinn segði það með eig-
111 orðum, að hann kærði sig' ekki um að
Tltta hana eftirleiðis. Og Philip hafði sagt,
Ul11 leið og hann leit út um gluggann og
jk'amhjá henni: „Viltu vera svo væn að
áta mig í friði. Ég óska ekki að sjá þig
eftirleiðis!“
Nancy var varla ljóst, hvernig hún
k°m.st út úr skrifstofunni og niður tröpp-
Urr>ar. Hún var svo sundur kramin and-
eSa, að hún óskaði þess að vera ekki leng-
Ur 1 tölu lifenda.
En þegar hún hugsaði til alls þessa eftir
a> Þá skildi hún það varla, að hún skyldi
hafa getað legið andvaka nótt eftir nótt
°£ grátið út af Philip.
Stuttu eftir þetta fékk hún bréf frá
^Pdrew Morrison. Vinur hans þurfti að
1 aða sér einkaritara og hún gat fengið það
starf, ef hún kærði sig um.
hEimilisblaðið
Nancy tók því tilboði, og smám saman
auðnaðist henni að öðlast aftur fyrri sálar-
ró. Henni varð ljóst, að bezt var að allt
fór eins og það fór — því að líf og sam-
vera með veiklyndum manni eins og Philip
hefði ekki reynzt annað en óslitin runa
af vonbrigðum.
Hálfu ári eftir þetta hafði hún svo
kynnzt Andrew Morrison betur, og smám
saman, en með sívaxandi þunga, hafði
henni fundizt hann meira og meira að-
laðandi maður. Hann var maður sem hægt
var að treysta. Hún hafði aldrei fundið
fyrir þeirri tilfinningu í samvistum sín-
um við Philip. Tilfinningar hennar í garð
Philips höfðu líklega í rauninni aldrei ver-
ið annað en einskonar gelgjuskeiðs-draum-
órar, en Andrew elskaði hún með hreinni
og heilli tilfinningu þroskaðrar konu.--
Það var ómögulegt fyrir Andrew að ef-
ast um ást hennar, þegar hann sá hversu
áköf og hugfangin hún var við allan und-
irbúninginn að brúðkaupi þeirra. Sérhvert
húsgagn, hvert teppi, hver postulínsgrip-
ur sem þau völdu, var henni dýrmæti, sem
átti eftir að gegna miklu hlutverki á sam-
eiginlegu heimili þeirra.
Nancy Ijómaði af lífshamingju.
Þegar brúðkaupsdagurinn nálgaðist,
tóku brúðargjafirnar að streyma að. Nan-
cy hafði aldrei vitað, að Andrew ætti svona
marga vini, og það gladdi hana. Það bár-
ust munir úr kristal, silfri, fallegir borð-
lampar og listilega innbundnar bækur.
„Mér finnst við ættum að halda hóf
fyrir allt þetta yndislega fólk, áður en
brúðkaupið fer fram,“ sagði hún.
Honum féll strax vel við þá hugmynd.
Þau ætluðu sér að láta hjónavígsluna fara
fram í kyrrþey, en það var ekki nema
sanngjarnt og viðeigandi að vinir þeirra
fengju eitthvað fyrir sinn snúð. 1 ást sinni
og væntumþykju hlakkaði hann líka til að
kynna Nancy fyrir vinum sínum og sýna
43