Heimilisblaðið - 01.03.1979, Síða 18

ekki einn einasti ræningi hafa verið lif-
andi eftir í húsinu.
1 þögninni, sem fylgdi ávarpi Barboza
til ungfrú Coulters, sneri Barboza sér að
Curzon.
„Megum við svo heyra, hvað Roy da
Luz hefur að segja — hinn hugrakki da
Luz, sem óttast ekki að framkvæma hetju-
verk sín einsamall."
Húrrahróp kváðu við allt í kring, og bik-
urunum var barið í borðið af hrifningu,
þegar Curzon ýtti stólnum sínum aftur á
bak og stóð á fætur.
„Ég ætla ekki að halda ræðu til heiðurs
nokkrum manni, og ekki heldur til heið-
urs nokkurri konu,“ sagði hann rólega.
„En ég ætla að drekka skál tunglsljóssins
í Mexíkó. Það er hinn undirföruli og svik-
uli máni, sem kemur okkur karlmönnun-
um í óhamingju." Hann lyfti glasi sínu
og bar það að vörum sér. „Ég drekk skál
mánans og þess sársauka, sem hann veld-
ur.“
Því næst hélt Desafio ræðu fyrir minni
mexíkanska þjóðardrykksins, Tesvino. En
Barboza virtist hafa misst allan áhuga fyr-
ir borðræðum, þegar hann hafði haldið
sína, og nú tók hann að rífa í sig matinn
með mikilli græðgi. Hann dró stórt fat
með heitum kjötréttum fram fyrir sig, og
án þess að ómaka sig á því að nota hníf
og gaffal tók hann að troða í sig, en sósan
og safinn úr kjötinu draup úr skeggi hans
og lak af fingrunum.
„Hvar hefur þú og litla senoritan hugs-
að ykkur að dvelja hveitibrauðsdagana?“
gaf hann sér tíma til að spyrja, meðan
hann troðfyllti ginið af mat.
Curzon átti ekki vanda til að fá óbeit
á náunga sínum, en það var hreinasta
þrekraun að horfa á Barboza, án þess jafn-
framt að komast í manndrápsskap.
„Hvar sem vera skal,“ svaraði hann
kæruleysislega og vonaði, að andstyggðin,
sem hann hafði á Barboza, væri ekki allt
of auðsæ á andlitssvip hans.
„Einhver hefur sagt mér, að þú séi't
vanur að draga þig í hlé inn í gjárnar 1
Chuhuichupa-fjöllunum, þegar mjog'
þrengir að þér,“ sagði Barboza.
„Það eru til margir, sem tala um hluti,
sem þeir hafa ekki minnstu hugmyd um,
svaraði Curzon.
Barboza hnyklaði brýnnar á óheillavsen-
legan hátt, en hann vildi frá sadda fov-
vitni sína, og lét sér því ekki nægja þetta
svar.
„Hefurðu í hyggju að taka ungfrú Coul-
ter með þér, þegar þú ferð héðan?“ spurði
hann.
„Meðan ég hef ekki fengið greitt það
lausnargjald, sem ég krefst fyrir hana,
hef ég hugsað mér að hafa hana einhvers
staðar svo nálægt mér, að ég geti litið eftu'
henni,“ svaraði Curzon.
Svartskeggjaði ræninginn gaut rökuiu
augunum til Jay Coulters.
„Það er ekkert skemmtilegt fyrir sen-
orituna — að vera fimmta hjólið undn'
vagni, allra sízt á brúðkaupsferð," sagði
hann. „Það væri mjög nærgætnislegt af
þér, da Luz, að gera aðrar ráðstafanii'
viðvíkjandi ungu stúlkunni."
, . (t
„Eg hef þegar gert mínar ráðstafanii',
sagði Curzon rólega.
„Hvert ferð þú með hana, þegar þú fei’ð
héðan?“ spurði ræninginn.
„Þangað, sem ég fer sjálfur!“
„Og hvert ferð þú?“
Curzon greip til gamals, mexíkansks
málsháttar, sem hann hafði heyrt einhvefS
staðar, og sagði:
„Þegar Indíáninn og rádýrið og fuglin11
eru horfin, þá eru þau horfin. Þannig el
það einnig með da Luz.“
Desafio leit með karlhæðnislegu augna-
ráði á Barboza, og hláturinn sauð niði'1
í honum. Svarti ræninginn gaut augunuxn
ógnandi til hans og sneri sér því næst aÖ
54
HEIMILISBLAÐlP