Heimir - 01.05.1905, Blaðsíða 3

H E I M I R
99
hlítt, menn uröu að lofa því, aö veröa guöi óvinveittir og öllu
því, er hans var. Ekki máttu menn heldur vera aögjörðalausir,
heldur með öllu móti vinna tjón guði og öllu góöu. Miklu fleiri
og margvíslegri skuldbindinga var krafist, áöur en upptaka feng-
ist í nornafélagiö,- en aö því loknu voru menn ekki á flæðiskeri
staddir. I ríki kölska var allskonar fulltingi aö fá. Allir lians
liöar uröu útbúnir allskonar kyngi til að vinna öörum mönnum
tjón, undantekningarlítiö. Þó ináttu þeir síh ekki við ráövönd-
um mönnum, prestum eöa helztu yfirvöldum.
Alveg óskiljanlegt var þaö, hvaö mönnum hugkvæmdist að
eigna nornunum og trúa að þær gjöröi viö fólk. Þær áttu að
geta seitt eöa töfraö alls kyns ómeltanlega hluti ofan í eða inn í
fólk, svo sem hár, glerbrot, nálar, nagla, hnífa, tréspítur, fiska-
bein, orma, skorpíónir o. fl. Einnig gátu þær skaðaö eða kom-
ið töfrum fram meö því, aö horfa á eöa anda á menn. Þær
gátu seitt burtu fæöu manna og matarföng, kornvöru o. s. frv.
Meö því að leggja jurtir undir sængurfötin, svo og ineð því að
hnýta hnúta á bönd og reimar,gátu galdranornirnar gjört hjóna-
bönd ófrjósöin, breytt kyni fóstursins í móöurlífi og annað þessu
líkt. Það var svo sem vitaskuld, að þær gátu komið til leiðar
illviöri, gjörningaveðri og ýinsuin náttúru afbrigðum, er tjón
leiddi af. Sjálfum sér áttu þær að geta veitt fegurö og auðæfi.
Mjög var sú spurning tíð um miöaldirnar, hvort galdranorn-
irnar mætti nokkru góöu til leiðar koma, t. d. lækna hættulega
sjúkdóma o. s. frv., og ætluöu flestir, aö þær í rauninni gæti
þaö, en Kölski gæfi þeim örsjaldan leyfi til þess.
Allar nornir og galdramenn áttu að geta riðið loftiö með
ærnum hraða með aöstoð Ivölska eða sérstaks púka, sern þeir
höfðu í þjónustu sinni. Þannig átti prestur einn í Halberstadt
á Þýzkalandi árið 1221 að hafa sungið 3 messur, sína á hverjum
staö og langt á inilli.
Með því að rjóða sig smyrslum tilbúnum af nýfæddu barni
og nokkrum eiturjurtum uröu nornirnar megnugar þess, að ríöa
gandreiöar gegn um loftið á allskonar verkfærum, hóum, eld-
skörungum o. s. frv. Einkum voru slík ferðafæri notuö á hinni
árlcgu hátíð „Nornahelginni", er venjulega var haldin á háu
fjalli einhverju eða í stórskógar rjóöri.