Heimir - 01.05.1905, Blaðsíða 12

H E I M I R
10S
þiö, hver muni það." Fjalleyjunni erum vér allir ásáttir að
helga einn dag,— að eins vantar eininguna til þess, að allir getí
komió sér saman um daginn. „Apinn setti upp gleraugu og
snýtti sér"— já, allir muna þessa sögu um kettina og apann.
Ekki samt svo að skilja, að eftirsóknarvert sé, að hver rriaður
verði eins og Erlendur Hallelúja, sem allt af sagði, í livert sinn
og presturinn talaði: „Já, það er satt, sem blessaður presturinn *
okkar segir núna."....... „Eg veit ei af hverskonar völdum. ."
Sólin er aftur horfin á bak við loöólpuna gráu niður við sjón-
deildarhringinn. Hvort mun hún byrgja auglit sitt fyrir dagsins
heimskupörum, eða geymir hún geisladýrð sína öðrum verðugri
stað? Lítt mun það sennilegt, en fegri á hún nú samt kvöld-
göngurnar norður í höfunum yfir og kring um fjalleyna grœnu
og góðu..... Norðanstormurinn þýtur kaldranalega og feykir
með sér regnslitringnum. Púðurhvellirnir hækka og fjölga á
strætunum. Þeir berast með fórnarilminum —svælunni— upp
í hásal hinna voldugu drottna, og leita þar velþóknunar og frið-
þægingar.
VI.
Nóttin er komin,----„in þýðlynda, þrúðhelga, þagmælska
nótt." Hún breiðir líknarblæju fyrir hiö dagþrevtta auga, bind-
ur skýlu fyrir forvitnisásjónu njósnarans og dregur vængjaðan
draumaham yfir hina leitandi mannssál og opnar henni víðlend-
an heim hugsjóna, ýmist bjartan og dýrðlegan eða klökkvandi
dapran og drungalegan........ Dagurinn er þá liðinn. Og hver
er árangurinn ? Ja, spyrjið þá, sem hans hafa notið á tilætlaö-
an veg.-- Vindurinn er þagnaður, eins og hann hefði hlaupið
í felur og skammast sín fyrir samverknað við mennina. Að eins
púðursprengingarnar halda óslitið áfram. Þær sýna ljóslega hið *
andlega þroskaskeið og fjölhæfni uppvaxandi kynslóðarinnar í
þessu menningarinnar risalandi...................
Viðar.