Heimir - 01.05.1905, Blaðsíða 9

H E I M I R
105
Smápistlar frá drottningardeginum.
---•———
I.
Drottningardagurinn er runninn. Eg vaknaöi upp úr drauin-
móki næturinnar viö einstakan srnáhvell, er aö eitis var fyrir-
boöi annara fleiri og stærri. Þannig fagna hinir konunghollu
Winnipegbúar komu þess dags, er minnir öörum framar á einn
liöinn í hinni ramgjörvu stálkrumlu erföaréttarins „af guös náö",
er greipar vort víölenda fööurland,—heiminn. Eg kemst út á
tröppurnar. Hirnininn er íklæddur öskugrárri loöólpu aö öllum
endimörkum hins víöfeöma sjóndeildarhrings vestrænu sléttunn-
ar. Hann boöar storm og regn. Lítiö gleöiefni fyrir þessa dags
hyllendur!.... Rigningin drýpur á húsþök og stræti af og til,—
stundum smáúöi, stundum í stórum strjálum dropum í gegn um
vindkviöurnar. Viö og viö ganga smástrákar eöa vaxnir ung-
lingar framhjá, þeir kasta rauöurn bréfbögglum meö stuttu rnilli
bili ofan í gangstéttina, og veröur þar af ýmist hvellur allhár
eöa margir smábrestir í senn. Þaö köllum vér púöurkerlingar.
Suinir hlægja eöa reka upp skræk,— en flestir eru þeir alvarleg-
ir, sem flnni þeir til ábyrgðarinnar, er á. þeirn hvíli, ef slegið sé
slöku viö, og hinn dýrmæti tími illa notaöur.
II.
Senn er liöiö aö nóni. Sólin hefir enn ekki fundið nokkra
glufu á gráa hamnum til aö gægjast í gegnum. Brestirnir kveöa
viö af og til. Hugvitserni hinna drottinhollu viröist ekki hafa
fundiö nokkra nýja braut. Þarna hyllir undir jarpan gæðing og
mann í léttvagni á flugaferö. Lævísir náungar tveir strá rauöu
bögglunum úr vösum sínum á strætiö. Hestur og vagn þjóta
framhjá. Ótal smábrestir! Gæöingurinn prjónar í háa loft,—
augun verða tryllingsleg, nasirnar flenntar, og froöan rýkur eins
og særok af mélunum. Maðurinn færist í hnút í setinu, tautar
út í millum sainanherptra varanna, rj'kkir sterklega tvisvar eöa
þrisvar í taumana,— og svo hverfur allt í flugferð fyrir næsta
götuhorn. En unglingarnir líta íbyggnislega hvor á annan, auð-