Heimir - 01.05.1905, Blaðsíða 16

H E I M I K
i i2
aö vera 30 ár í Ameríku, og var nú mjólkursali í Winnipeg f
þolanlegum kringumstæöum. Eg varð fegnari en frá veröi sagt
aö finna þenna öldung. Eg spuröi með ógnar fiýti eftir Ashildi
systur minni. Hann greip snöggvast upp í höfuöiö, klóraöi sér
svo með hægö undir kjálkabaröinu og stundi ögn við. Eftir of-
urlitla umhugsun mælti hann á þessa leiö:—
„Eg var alveg búinn aö gleyma því, að Mrs. Halibut er
systir þín. Það gerir, að hún skifti strax um nafn, þegar hún
kom hingaö vestur, og kallaði sig „Miss Fleming". Ojú, eg
þekkti hana, áður en hún giftist. Þá var hún álitin fyrirtaks
stúlka, en svo lenti hún í þessu ólukkaris giftingastandi, eöa
hvað maöur á að kalla það. Þetta var mesta ótætismenni, sem
hún glæptist á, óráövandur til munns og handa, og giftur suöur
í ríkjum, það er að segja, átti konu þar syöra, sem hann hljóp
frá hingaö noröur. Svo bjuggu þau í mesta basli hérna 1 eöa 2
ár. Jú jú, eg vissi ógn vel um þaö, seldi þeim mjólk seinasta
árið, sem eg á hjá þeim ennþá. Og svo strauk hann frá henni,
og enginn veit um hana síöan. Þau áttu tvö börn, sein eru
hérna hjá góðu fólki í bænum, ensku fólki. Þaö tók þau aö sér,
þegar hún ,fór ofan til Selkirk*. Já, það gekk nú allt mæöu-
lega með hana, aumingjann."
„Hvað er hún að gera í þessari Selkirk?" spurði eg gamla
manninn í ákafa.
„Ó,- ham— það er eigi von aö þú skiljir mig. Við tölum
svona hérna fleiri en eg, drengur minn. Já, hún er þar nú mik-
iö veik, mikið lasin seinast, þegar eg heyröi talaö um hana,—
Hún er sem sé þar á vitlausra spítalanum eins og flestir, sem
veröa eitthvað geggjaöir. Ja jæja, þaö er reglan hérna aö koina
þeim þangaö. Það heid eg drengur minn."-......................
Næsta rnorgun skildum við Lára.
í fyrsta skipti vorum viö búin aö mæta alvöru lífsins, og er
þaö meinvætti ekkert frýnileg norn í fyrsta skifti.
Eg fór „út á braut" að vinna, en hún í eldabuskustööuna
í bænum hjá ensku fólki.