Heimir - 01.05.1905, Blaðsíða 19

H E I M I R
ii5
nema—ja, nema þessir, sem skreppa suöur fyrir „lfnuna", ef
þeim verður í vangá á, aö hafa hönd á fleiru, en þeir eiga eign-
arrétt á.
Það litla, sem eg heyröi talað um á þessari sýningu, sem
ögn af viti talað, var um kýr og nautgripi. Það voru ósköpin
öll töluð um einhverja „Greenway’s kynbótanautgripi". Eg
þekkti ekkert inn á það. En eg heyrði margt hjartaskerandi
aðdáunarhróp um þá mælt, og sálir með klökkum róin og fjálg-
leika nefna þetta Greenway’s nafn. Hann var nefndur frá
Crystal City, en ekki frá Nazareth, og ekki konungur Gyðinga,
heldur „Erelsari" Manitoba— Aíanitoba-fylkis. Þær voru líka
frelsaralegar, nautasýningarnar hans Greenway’s, eftir því sem
sagan ber vitni um. —- -
[Framhald í næsta blaði]
Til Unitaraþingsins í Boston.
Þótt farin sé ferð með eimlest í hundrað mflna fjarlægð, þá
eru það að eins örfáir, sem fengið geta sig til, að gjöra rnikið
mál útaf slíku. Og þeir eru enn færri, sem spunnið geta heila
fyrirlestra eða ferðabækur út af jafn efnislitlu atviki. Það er að
eins þegar þráin og löngunin er svo rík hjá manninum sjálfum,
aö tala um sjálfan sig, rétta þessum lúkufylli og hinum hnefa-
fylli Uf sjálfslofi og blygðunarlausum drýgindum,- að sál hans
„útevs sér í vndislegum lofsöng", ef skotist er út fyrir heima-
hagann, því meö ferðinni er tilefnið fengið, leyfið til að tala,
tappinn dreginn úr leggnum, og andanum, „þaim unholdans",
geíið fullt ráðrúm urn stund. Sjaldnast er viðstaðan svo löng á
hverjum stað,aö hægt sé með nokkurri vissu aö segja frá, hversu
þar sé högum háttað. Sé það ekki hægt. verður ferðasagan lítið
ineira en vindstroka sein fylgir í kjölfari lestarinnar, sem farið
er með. Eg ætla því ekki að þyngja Heiini með ferðasögu. —