Heimir - 01.11.1905, Blaðsíða 3

HEIM TR
251
Úr skógujn tneíS skammir og raus
’hann skauat inn á lands hsfuöbóíin,
í hvívetna hógværöaríaus;
■en hávaöaraestur iwi jólin.
Þá þutis hans þverskallakvamir
sem þrumandi biblíuvarnir.
Og mjúkíátt var oröbragö hatis ei —
og annað eins trúi’ eg menn þykki —
því hann nefndi lseimatnenn grey
og hrotta og Færeyjagikki;.
svo æfur í ofstopa hita,
sem „Aldansót" væn’ ’ann aö rita.
Og Gretti til dfja þaö rann,
aö röskir menn hikuöu’ að neita;
aö naisöungar hlýðnin, við hann
var hófanna' í minkun aö leita ----
lö eina, sem enn kemst í jöfnuð,
er innritan fóiks inn í söfnuð.
En Grettis var skaöslægur skór,
hann skiidin.um stakk upp í rauntíim,
svo sneypuför Snækollur fór
að sneglast viö menningarstrauminn.
Tii saans var þó íýöþörf að Jeiða’ ’ann,
j>Ó íeitt væri’ aö neyöast aö tneiöa’ ’ann.
TAUQ AG[<iT.
■ --•---•
Raun er að gjaida rokudags
rosans kalda, ef stillan dvínar,
og hjá valdi veöurlags
vita’ í haldi taugar sínar.