Heimir - 01.11.1905, Blaðsíða 17

Áöur en Leo varö páfi bar 1 ftiö á honum. Hann dró sig í
hlé, og engan grunaöi, aö í honum bj-ggi þaö afi, er gjörbreytti
hinni kyrkjulegu stefnu, né aö hstnn væri sá stjórnvitringur, sem
heföi konunga og stjórnmálamenn í hendi sér, eins og siöar varð
raun á. Nú er þaö lýöum Ijóst, að hann hefir reist að nýju
páfadæmið og ve)di þess. Páfinn er nú það, sem hann hefir ei
verið um langan tíma, voldugur rnaður enda í þessum heiini.
Hann er kominn langt útyfir takmörk sinnar eigin kyrkju, og
konungar og stjórnmálamenn og alþýða manna líta upp fyrir sig
til snillingsins og dáist að göfgi hans og snildarbrögöutn.
Hann var fiá byrjun bóknámsfús, guðhræddur, dálítiö helgi-
inannslegur, hæglátur munkur. Hann hafði sterka Iöngun til
aö leysa úr heimspekisspursmálum, og þessháttar hæglátum vís-
indaiðkunum. Sem gáfaður Itali varð hann snernrua kardínáli,
33 ára gamail var hann sendur í smáu stjórnmálaerindi fyrir
páfann til Brusselles. Það var alt það samblendi, sem hann
haföi viö hin stóru heimsveldi áöur en hann varð páfi. Rétt ár
eftir varð hann byskup í hinu dmáa Perugia. Þar lifði hann af-
skektu lífi í 32 ár, og iökaði vísindi og guðrækilegt líf, bæði í
háttum og hugsun. Hér las hann meðal annars rit Thomasar
Aquinas, þar sem gjörð er tilraun aö rita um mannfélagsskipun
og lífsstefnu heimspekilega, sem bygð sé á grundvelli miöalda-
kristindómsins,— þar þóttist hann finna svar gegn nálega ölluin
spurningum.
Árið 1878 varð hann páfi. Höf. þessarar ritgerðar (De
Vogilé) var þar nærstaddur, er Leo var krýndur. Krýningin
fór fram með öllum formum liöna tímans. I kapellunni sem
vígslan fór fram í voru snildarverk Michael Angelos, og þau
sýndust með meira lífsmarki en gömlu „prélátarnir", sem tóku
þátt í vígslunni líkast dauðum vinnuvélum. Hér var ei lýöur-
inn, sem gleður sig í voninni um nýjan stjórnaranda, að eins
nokkrir „prélátar", stjórnmálamenn og hæsti aðall kaþólskunn-
ar, og nokkrir fréttaritarar, sem rituðu um þetta eins og hvern
annan sjónleik. Áhrifin af vígsiunni líktust minningarhátíð um
dáið stórveldi, eða steingjörfingsleifum horfinna alda. Alt líf og
kraftur var horfið.