Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Síða 28

í 18
ísland fullvalda ríki
IÐUNN
og Kjósarsýslu, þeir séra Matthías Jochumsson og séra
Stefán Thorarensen, og Eggert bóndi ]ónsson á Kleif-
um í Gilsfirði. Skýrsla um fundinn er prentuð í blaðinu
Víkverja 3. og 10. júlí 1873. Ég hef áður tilfært eina
málsgrein af því sem Jón Sigurðsson og þeir, sem hon-
um fylgdu, færðu fram á móti nefndarfrumvarpinu, og
þeir fóru að öðru leyti allþungum orðum um það. Þeir
sögðu meðal annars, að frumvarpið bæri Ijósan vott um
fljótvirkni nefndarinnar. Það væri með öllu óhugsandi
að konungur gæti samþykkzt slíku frumvarpi, og það
myndu jafnvel vera bein ólög að gera það. Fundurinn
myndi því hæglega geta orðið »öðrum til athlægis og
engum til gagns«, ef hann féllist á frumvarpið. Þjóðerni
voru væri í engu misboðið, þó að þau mál héldust sam-
eiginleg við Dani, sem áttu að vera það eftir frumvörp-
um stjórnarinnar og alþingis 1867, og eru þau svo talin
upp í 7—8 liðum.
Eru nú ekki ósköp að sjá þetta og heyra? Dýrlingur
íslenzku þjóðarinnar, ]ón Sigurðsson alþingisforseti, lýsir
því yfir í heyranda hljóði á hinum fornhelga stað Þing-
völlum, að þjóðerni voru sé í engu misboðið þó að vér
höfum margþætt, óuppsegjanlegt málefnasamband við
Dani. Og hann svarar kjörnum fulltrúum þjóðarinnar
um fljótfærni og einfeldni fyrir það að þeir halda fram
því sem á nú innan ekki mjög margra ára að verða að
áþreifanlegri staðreynd.
Er ekki kominn tími til að breyta eitthvað til á af-
mæli Jóns Sigurðssonar? I stað þess að láta »banka-
stjórann* vera fyrir siðasakir og þvert um geð sitt að
vegsama minningu slíks manns og halda dæmi hans
fram til eftirbreytni, ætti hann hér eftir á ári hverju frá
leiði Jóns Sigurðssonar að fórna höndum í þakkargjörð
fyrir það að Danir þekktu ekki sinn vitjunartíma þegar