Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Blaðsíða 41

IÐUNN
Hvalveiðar I Suðurhöfum.
131
strandað þar fyrir handvömm og víst reyndar aldrei yfir-
leitt, og má það næstum einstakt heita.
Alt er hér hvítt og fágað og ósnortið. Stingur það
allmjög í stúf við sóðaskapinn á hinum bænum. En kalt
er hér, og ekki er gott að vita hve lengi verður sætt.
Það er ferska vatnið, sem erfiðast er með, þess verður
að afla á skriðjöklunum, og taki fyrir það vegna frosta,
er ekkert annað að gera, en búa um pjönkur sínar
og fara.
Það er líka synd að segja, að hér sé hangsað með
hendur í vösum. Hér reynist vera nóg af hval, og hann
er dreginn að heldur en ekki kappsamlega.
Hingað til hefir hér verið lýst með fáeinum dráttum
lífinu um borð í sjálfu »móðurskipinuc. En hvað er um
börnin? Þau hverfa tómhent og koma með »fullar hend-
ur fjár« aftur eftir nokkurn tíma. Hvað hefir gerst þar
á meðan þau voru burtu? Skulum við nú taka okkur
fari á einum hvalveiðabátnum, og sjá hvernig það gengur.
Fyrir allar aldir, löngu áður en skíma fer að sjást,
léttir báturinn akkerum og tekur skriðinn út af læginu
og stefnir í suðurátt. Hann vill vera kominn á vettvang
þegar birtir.
Hér er alt valið lið. Báturinn er ekki stór en ákaf-
lega traustur og hefir öfluga vél. Honum má snúa eins
og snarkringlu í allar áttir á örskammri stund, og vindur
allar og útbúningur í sterkasta og bezta lagi.
Og þá er ekki fólkinu fisað saman. Hér verður oftast
að vinna svo að segja nótt og nýtan dag og svefn fæst
að eins með því að nota hverja frímínútu til þess að
henda sér út af. Og svo er það sjálfur galdramaðurinn,
sem er hvorttveggja í senn skytta og skipstjóri, þessi