Kirkjuritið - 01.02.1935, Side 17

Kirkjuritið.
Sálmabókarmálið.
73
Það eru nokkur ár síðan, að þær raddir tóku að heyr-
ast — að því er mér hefir skilist einkum frá prestum
°g prestafundum — að hin mesta nauðsyn væri nú
orðin á því, að fara að gefa út nýja sálma. Var eins og
svo mikið stæði á þessu, að lítt væri kristni landsins
horgið, ef eigi yrði hið bráðasta úr þeirri framkvæmd.
Mér varð, fjrrir mitt leyti, dálítið einkennilega við, er
þessir hljómar bárust mér. Ég hefi frá barnæsku nokk-
l*ð kynzt sálmum, þótt ég bafi liaft þá um hönd á ýms-
Ur° skeiðum æfinnar með misjöfnum árangri. Og mér
hefir helzt orðið það fyrir hvað snertir sálmabókar út-
gáfuna frá 1919, að hneykslast á þeim mörgu og alger-
lega óverjandi prentvillum, sem aðstandendur þeirrar
hókar liafa leyft sér að láta þar sjást. Er það í rauninni
oskiljanlegt, hvernig slikt getur orðið og vitanlega verð-
Ur það aldrei nema til skammar, — að liirða ekki um
að lesa rækilega prófarkir af dýrri eða dýrmætri út-
gafu á sálmum kirkjunnar, eða að láta það viðgangast
llu á tímum, að það verk komi bjagað úr prentsmiðj-
Unni fyrir ahnenningssjónir!
En sérstaklega varð mér æ meira liverft við, eftir því
sein þessi ný-sálma útgáfu-hreyfing varð magnaðri; —
Var ég svona fáfróður, að ekki þekti allar þær perlur
salmakveðskapar, sem ekki varð nú án lifað í íslenzku
kirkjunni, en óútgefinn og ósunginn lá bér og þar, í stað
bess að vera upp tekinn í reglulega kirkjusöngssálmá-
hók? Eða var ég einn svo horfinn skilningi á þessum
hlutum, að ekki gæti greint, hversu bin enn notaða
sáhnabókin var úrelt orðin? —
því að það tvent er sannleikur: Fyrst, að ég hefi ekki,
S1ðan sálmabókin kom út, séð svo mikið stre^una að, af
nýjum eða' nýortum sálmum, sem þess virði teljist, að
þeirra vegna væri brýn og bráð nauðsyn að innlima þá
1 kirkjusöhg fólksins; og annað, að í aðalgreinum er
salniabókin notaða ekki meira úrelt nú en bún hefir
verið á undanförnum áratugum, þ. e. fyrir trúað fólk