Kirkjuritið - 01.02.1935, Qupperneq 10

66
Ásmundur GuÖmundsson:
KirkjuritiS.
leitar fundar við þann, sem hann treystir bezt til þess
að veita sér liðsinni. Þannig liður dagurinn að kveldi.
Þá hefst vakan eða aðalsamkoman fyrir flokkinn, ein
eða fleiri eftir mannfjölda og salakynnum. Varðar
mestu um liana, og hafa margir þátttakendur farið
um mjög fögrum orðum. Frjáls og glaður heimilis-
blær er yfir. Öllum er tekið af alúð. Engar ytri reglur
né viðhafnarsiðir. Menn mega koma og fara, alveg eins
og þeim sjálfum lízt. Þeir eru í vinahópi. Hver sem vill
má taka til máls. Ræður hefjast um það, hvernig Krist-
ur gjörbreyti lífi manna og hversu mikið þeir eigi hon-
um að þakka. Hver af öðrum segir frá áhrifum hans
á æfi sína blátt áfram og á þann veg, að allir geti skilið,
sumir aðeins örfá orð, og er það oft áhrifamest. Æfi-
sögur eru sagðar, sumar óendanlega dapurlegar, um
heimili, sem hrynja í rústir, siðleysi og nautnalíf, eymd
og ofdrykkju, öfund, hatur og illvilja, eigingirni í ótal
myndum, svo að alt líf virðist fjara út hægt og hægt
— sögur um týndan son og týnda dóttur, unz neyðar-
ópið hrýzt fram: Ég ferst hér í hungri. En þegar komið
er auga á Krist og að liann sýnir kærleika Guðs til
hvers mannsbarns, þá vaknar löngunin: Ég vil taka mig
upp og' fara til föður míns. Síðan er sagt frá breyting-
unni, sem við það liefir orðið á æfinni, og nýju lífi far-
sælu og frjálsu, þar sem reýnt er að bæta fyrir það, er
brotið var áður, og Guði treyst alveg skilyrðislaust.
Þetta eru þó ekki beinlínis skriftamál — þau eiga að
fara fram undir fjögur augu — heldur er það þakkar-
gjörð til Krists, og því flutt í heyranda hljóði, að von-
ast er til, að þeir sem hlusta á, komi í anda auga á dýrð-
armynd hans. Enginn getur að sönnu gefið öðrum sína
reynslu, en það er unt að leiða aðra þangað, sem reynsl-
una er að fá. Og dyrnar að heimi hennar opnast mörg-
um á þessum samkomufundum. Eða orð, sem þar hafa
verið sögð, eða áhrif þaðan geymast um hríð í djúpum
sálnanna eins og fræ, unz þau skjóta frjóöngum og