Kirkjuritið - 01.02.1935, Qupperneq 20

76
Gísli Sveinsson:
Kirkjuritið.
ella): Hann gekk um götur Aþenuborgar með logandi
ljósker í liendi um hábjartan dag, og kvað: „Ég er að
leita að manni!“ (Diogenes lucerna interdiu accensa
amhulabat dicens: Hominem qværo!). Þótt ég einnig
leitaði með logandi ljósi, þá hefi ég eigi fundið þá dá-
samlegu og yfirburðamiklu sálma, sem aðrir hafa lialdið
(að sjálfsögðu), að til væru liér og lægju fyrir, en utan
sálmabókarinnar. Hvar eru þeir, hvar kalla þeir svo
knýjandi og háum rómi, að eigi verði undan komist?
Það skal fúslega viðurkent, að út hafa komið eða á
prenti sést liér og þar vel sæmileg andleg Ijóð, eftir
ágætismenn og hagyrðinga, sumu hefir verið safnað í
kver, sem notuð liafa verið við ýmsar athafnir og and-
legar samkomur. Þar á meðal eru nokkrir vel nothæfir
sálmar eða eigi síðri en sumt það, sem fyrir er í sálma-
hók vorri. En fátt fram.úrskarandi, ef það er þá nokkuð.
Og þegar svo er málið vaxið, er það er nánar atliug-
að, hvaða ástæða er þá til hávaðans um nýjar sálmaút-
gáfur? Ósjálfrátt kemur manni í hug orðtakið þýzka:
Viel Geschrei und wenig Wolle. —
Og þá er ég nú kominn að þeim tíðendum, er síðast
liafa gerst í þessum málum hjá oss, útgáfu „sálma-
hókarviðbætisins“ og fádæmum þeim, á eina og aðra
lund, er af þvi tiltæki hafa leitt.
Mál þetta liefst þannig, að Synodus og Kirkjuráð
hinnar íslenzku þjóðkirkju (með allri virðingu skal á
það minst) tóku þann kostinn, að láta sálmaútgáfu-
óskir manna til sín taka, og eftir að valdir menn höfðu
verið til þess fengnir að annast um „sálmavalið", leið
ekki á löngu, að útgáfa þessi sæi dagsins ljós. Kver
þetta heitir (eins og vikið var að): Viðbætir við sálma-
hók til kirkju- og heimasöngs (1933); það tjáir sig út-
komið á „forlag Prestsekknasjóðsins“, en prentað er það
í Isafoldar])rensmiðju. Er sálmanúmerum framlialdið
frá því, er síðast var í sálmabókinni, og eru þau frá
651—870 (að þeim meðtöldum). Um útgáfuna sá nefnd