Kirkjuritið - 01.02.1935, Qupperneq 29

Kirkjuritiö.
Sálmabókarmálið.
85
sem þarna unnu að og þorðu að kannast við verk sin
~— þótt mér sé mál það óskylt með öllu og ekkert reki
mig sérstaklega til þess að taka svari þeirra — eru
bvorki þeir glópar né glæframenn, sem niðhöggvar
þeirra hafa viljað heita láta. Má og væntanlega til sanns
vegar færa (eins og lítillega var vikið að fyr), að flestir
hinna svonefndu „kærenda“ munu óhugsað hafa farið
út i „þessa sálma“, leiddir af ofstopamöimum, sem haf-
ið höfðu nokkuð flasfengna árás á aðgerðir nefndar-
innar i þessu efni. — Um hitt skal nú ekki dæmt frekar
en orðið er, hvernig sálmavaliö hafi nefndarmönnum
tekist; um það má ýmislegt segja, en eftir kunnugleika
þeim, sem ég hefi á þessum hlutum, virðast þeir ekki
hafa átt um auðugri garð að gresja. Og veri þó fyrir
því allir ólastaðir, sem ort hafa þessi andlegu ljóð eða
ónnur, sem út hafa verið gefin utan sálmabókar vorrar!
h’eir hafa aðeins sannað, að það bezta er þó þar.
Gísli Sveinsson.
Þótt ritstjórar Kirkjuritsins hafi ekki óskað eftir
framhaldsskrifum um „sálmabókarmálið“ og telji það
nð miklu leyti úr sögunni, þá hafa þeir birt grein þessa.
Enda hefir málið verið minna rætt frá þeirri hlið.