Kirkjuritið - 01.03.1935, Blaðsíða 10

98
J. I\ S. R. Gibson:
Kirkjuritiíi.
Gleði kærleik-
ans og sorg.
Líf mannanna verður þá göfugast og
sannast, er kærleikurinn sameinar ást-
vini, og þótt kærleikurinn liér á jörðu sé
ófullkominn og í molum, þá munum vér engu að siður
geta lagt hann á hæsta stigi til grundvallar, er vér leit-
umst við að skilja tilgang og starf kærleika Guðs.
Reynsla skálda og heimspekinga og einnig þeirra, sem
eru eins og fólk er flest, hendir sameiginlega á tvo meg-
inþætti kærleikans, gleði og sorg. Fullkomnum kær-
leika fylgir æfinlega gleði. A sama liátt fylgir sorg kær-
leikanum, og stafar hún af því, að kærlekurinn fær
ekki notið sín til fulls. Þegar kærleikurinn sameinar tiJ
fullnustu, rikir gleðin, en jafnskjótt sem eittlivað varn-
ar sameiningu, siðferðilegt eða andlegt, eða fjarvistir
aðeins, þá vaknar sorgin.
Hvert er eðli þessarar sorgar, og hvernig hirtist liún'
Hún er að vissu leyti óvirlv þjáning eða kvöl, sem
skilnaðarsársauldnn veldur, en aðallega þó starf og stríð,
því að kærleilairinn er elvki aðeins lvyrstæður og þannig
fastlieldinn, heldur vill liann leita þess, sem hefir skilist frá
lionum, og fórna sér fyrir það til þess að lieimta það aftur.
Það eru liöfuðsanuindi i lífinu, að kærleikurinn ann sér
engrar lrvíldar, meðan skilnaðurinn stendur; liann vill
fara á heimsenda, hann vill leggja lífið í sölurnar, og
ekki linna, unz hann liefir fengið það aftur heim, er
burt var farið. Sorgarhraut kærleika, sem grúfir að-
eins jdir magnþrota liarmi, er blindstræti, en liún er
þjóðvegur, þegar kærleikurinn lieldur áfram leit sinni
líðandi og stríðandi, og liggur til sameiningar á ný.
Þetta er meira að segja eini vegurinn, sem til liennar
liggur. Starfandi og stríðandi lværleikur getur einn
tengt og' treyst á ný kærleiksböndin, sem slitin liafa
verið sundur. Valdi skilnaðurinn kærleikanum engri
lirygð, hvernig getur þá sameining aftur átt sér stað?
Hirðuleysi eða gremja við skilnaðinn sýnir það, að
ekki sé um kærleika að ræða, að ekki muni leitað sam-