Kirkjuritið - 01.03.1935, Qupperneq 18

106
Asmundur Guðmundsson:
Kirk.juritið.
til þess. Fylgismenn Oxfordhreyfingarinnar fara því
margir snemma á fætur, fj'r en hversdagsstörfin krefj-
ast. Þeir lesa kafla í ritningunni og lnigleiða andleg
efni með þakklæti og tilbeiðslu. Þeir hiðja hæna og fela
Guði líf sitt og alla breytni daginn, sem er að byrja.
Þeir reyna að láta eigingjarnar bvatir sjálfra sín hníga
í dá, svo að ekkert skyggi á vilja Guðs, og einsetja sér
að fvlgja honum, hversu þung fórn senr þeinr kunni að
þvkja i bili. Þeir forðast ekki að hugsa, eins og aust-
rænir dultrúarmenn, lieldur beina hugsunum sínum að
starfinu fyrir guðsríki, því að Guð stjórnar starfandi
huga en ekki aðgerðalausum. Raunar er erfitt stundum
að greina í milli eigin hugsana manna og þeirra, sem
Guð vekur. En sálin öðlast hæfileika til þess smám-
saman, eins og' eyrað lærir við æfingu að þekkja hreina
tóna. Rödd samvizkunnar segir, livað sé rétt og hvað
xangt, og rödd Guðs í enn æðra skilningi, hvað velja
skuli fyrst og fremst af því, sem rétt sé. Svo má prófa
það á ýmsa vegu, hvort i raun og veru sé um bendingu
Guðs og bandleiðslu að ræða eða ekki. Staðfestir bæn
það, biblíulestur, vitrir vinir, vinir, sem andi Guðs
stjórnar, vitsmunir og dómgreind manna sjálfra, að-
stæður og síðast en ekki sizt samanburður við siðgæð-
ishugsjónirnar fjórar, sem Jesús boðaði. Stjórnast það.
sem mönnum finst þeir eiga að g'jöra samkvæml vilja
Guðs, af einlægni, breinleika, óeigingirni og kærleika?
Þá er það frá Guði komið; þá er það i anda Krists.
Hvern morgun biðja brautryðjendur Oxfordhrevfing-
arinnar á þessa leið:
„Guð, við munum liitta marga menn. Hvað eigum
við að segja? Hvað eigum við að gjöra? Viltu stýra
tungu okkar Ef okkur er ætlað að biðja með þeim.
sem eiga i þungu sálarstríði, þá liríf þú lijarta okkar
til bæna. Leið þú okkur bvert fótmál og lát okkur öðl-
ast hvíld og þrótt við föðurforsjón þína“.
Og slikar bænir verða heyrðar; enda er það fegurst að