Kirkjuritið - 01.03.1935, Qupperneq 19

Kirkjuritið.
Oxfordhreyfingin nýja.
107
biðja um handleiðslu Guðs öðrum til hjálpar. Rit hreyf-
ingarinnar eru auðug að dæmum um það. Stundum
skilja menn það ekki fyr en löngu síðar, að Guð hefir
]eitt þá„ en miklu oftar þreifa þeir þegar á hænheyrslu
kans og handleiðslu. Hugsanaleiftur koma skyndilega
°g birta þeim, hvað vinna skuli, eða hugsanirnar um
l^að streyma hægt og hljóðlega fram úr djúpum sálna
þeirra. Rejmsla þeirra ýmsra minnir hæði á orð ritning-
arinnar um eldlegar tungur og blíðan vindhlæ. Þeir rita
°ft hjá sér það, sem þeir eiga að gjöra um daginn, svo
að ekkert skuli gleymast: Þeir eiga að finna vissa menn
að máli, skrifa hréf eða framkvæma eitthvað annað,
L‘f til vill eiga þeir að játa vfirsjónir sínar við aðra og
hæta úr því, sem þeir hafa misgjört. Svo líður dagurinn
°g fleiri og fleiri vandamál ber að höndum, og þeim
finst Guð vera i verki með sér og heilagur andi kenna
ser á hverri stundu, hvað þeir skuli segja.
Það er þessi dásamlega handleiðsla Guðs, segja Ox-
t ordf lokkarnir, sem stjórnar starfi þeirra bæði á heima-
samkomunum og endranær. Og það er hún, sem veitir
hverjum einstaklingi mestan og beztan trúarþroska og
í’iðgæðis. Eins og heilagur andi hefir vakið hana, þannig
leiðir hann hana fram til sigurs. Sömu öfl eru endurrisin
! heiminum, sem voru að verki á postulatimabilinu. Þau
*unu leggja hann undir sig. Hrevfingunni skal ekki
linna og leiðtogar þjóðanna munu lúta liverir af öðrum
úrottinvaldi andans. Að síðustu mun Guð verða alt i öll-
um og i öllu.
Ályktarorð.
A Englandi, þar sem Oxfordhreyfingin liófst, eru
dómar mjög misjafnir um hana. Og svo er auðvitað
viðar. Annarsvegar er hreyfingunni borið það á brýn.
uð hún skreyti sig skrumauglýsingum, kenni mönnum
liræsni og yfirborðshátt með því að láta þá segja opin-
berlega frá trúarreynslu sinni aftur og aftur í tima og