Kirkjuritið - 01.03.1935, Qupperneq 24

112
Jón Auðuns:
Kirk.jurilið'.
meinsemdum kirkjulífsins, en leiðir skiftust. Ung-um-
1 ótastefnu-menn vildu ekki hagga hinum forna kirkju-
lega grundvelli, en framkvæma endurreisnina algerlega
í þeim anda, sem fram kemur i játningaritum hinnar
lútersku siðbótar, en hinir þýzk-kristnu urðu hrátt að
ofbeldisflokki innan kirkjunnar, sem miðar að því að
gera hana að auðsveipri þernu ríkisvaldsins. Hugsjón
þeirra var og er sú, að fá kiikjuna lil þess að þjóna í
öllu öfgum nazismans, starfsaðferðir þeirra eru alls-
endis ókirkjulegar og kenningar þeirra margar í hæsta
máta ókristilegar. Lög fyrir hina „sameinuðu mótmæl-
endakirkju Þýzkalands“ voru undirskrifuð og gefin út
11. júlí 1933.
Fyrst átti að kjósa yfirbiskup hinnar nýstofnuðu ríkis-
kirkju. Fyrir ötula framsókn nng-umbótastefnu-manna
var kjörinn dr. von Bodelschwingh, maður sem nýtur
álits og virðingar um alt Þýzkaland og er jafn orðlagður
fvrir mannúðarstörf sín og frábærlega hreint líferni.
Þeir þýzk-kristnu sáu fljótt, að ekki var unt að leiða
hinar national-socialistisku hugsjónir til sigurs í þeirri
kirkju, sem v. Bodelschwingh veitti forstöðu, þeim var
nú að vaxa ásmegin og náðu um þetta levti meirihluta
i einskonar sóknai nefndakosningum um alt ríkið — þó
ekki væri alt með feldu við þann kosningasigur, töldu
þeir sig nú eiga að ráða málum mótmælendakirknanna
og þröngvuðu með hjálp Hitlers v. Bodelschwingh
til að segja af sér embætti sínu sem ríkisbiskup, eftir
fárra vikna embættisaldur. Þá varð ríkisbiskup Ludwig
nokkur Múller, og tollir í þeirri stöðu enn, þótt langsam-
lega mikill meiri hluti kirkjulega sinnaðra Þjóðverja og
prestanna vilji hvorki heyra hann né sjá.
Samvizkukúgun, skoðanaþvingun og allskonar ófrelsi
tók að magnast að undirlagi þeirra þýzk-kristnu, en
fjöldi presta mvndaði nú með sér félagsskap, sem heitir
„neyðarsamband prestanna" og hefir sambandið siðan
unnið hið djarfmannlegasta og drengilegasta verk í