Kirkjuritið - 01.03.1935, Qupperneq 28

11(5
Jón Auðuns:
Kirkjuritið.
Fundinum lauk með því, að Hitler tilkynti, að hann
veitti ríkisbiskupi fullan stuðning og að eftirleiðis heimt-
aði ríkið strangan national-socialistiskan aga af kirkj-
unni og í henni.
Nú stórversnaði aðstaða kirkjunnar, því að upp frá
þessu hlaut liinn kirkjulegi andstöðuflokkur að skoðast
sem árásarlið á hið national-socialistiska stjórnarfyrir-
komulag, sem vitanlega er lirein vitleysa, þvi að fjöldi
hinna kirkjulegu andstæðinga Hitlers eiga með.honum
samleið í öðrum þjóðfélagsmálum. Á tveim næstu dög-
um voru 50 prestar reknir úr emhættum og Niemöller,
formaður neyðarsambandsins, hneptur í fangelsi um
stund, og leynilögreglan hrauzt inn i hús lians og gerði
bréfasafn hans upptækt.
Hér er ekki rúm til að lýsa nákvæmlega öllu því, sem
fram fór næstu mánuðina. Enn var fjöldi presta sviftur
embættum og sumir fangelsaðir, en andstaðan gegn
valdhöfunum innan kirkjunnar óx að sama skapi. Söfn-
uðirnir ílestir mótmæltu afsetning presta sinna og höfn-
uðu hinum nýju, þýzk-kristnu, hótanir og ofbeldi dugðu
ekki og hvaðanæfa úr landinu fóru að berast áskoranir
til Mullers um að leggja niður ríkisbiskupstignina tafar-
laust, og andstæðingar lians unnu að því leynt og ljóst
að einangra hann og flokk lians smámsaman svo, að
hann yrði með sinn fámenna flokk að lokum algerlega
útilokaður frá lifandi kirkjulegri kristni í landinu.
Kirkjudeilan fór nú óðum að færast í það horf, að
sá mikli meirihluti kirkjunnar, sem í andstöðu er við
ríkisbiskupinn, fór að nefnast „játningakirkjan" eða
„játningasveitin“ og fór þá jafnframt að bera æ meira
á prófessor Karl Barth í Bonn, þó skiftar séu skoðanir
innan „játningakirkjunnar“ um, hve heppileg til fram-
búðar fyrir kirkjuna þau áhrif verði, sem hann hefir á
hana haft í gegn um þessar miklu deilur.
Sökum þess, hve margir prestar voru sviftir embæt-
um, fór að verða skortur á þeim sumstaðar, einkum í