Kirkjuritið - 01.03.1935, Qupperneq 32

120
.Tón Magnússon:
Kirk.jnritiS.
Einn þeirra manna, seni framarlega stóð i kirkjndeil-
unni, sagði við mig í sumar: „Meinið er, að við fáum
ekki aðgang að dagblöðunum; ef við fengjum að segja
sannleikann i þeim í þrjá daga, væri út ium Múller“.
Ekki veit ég, livort sú spá hefði ræzt, en hitt veit ég, að
þýzka þjóðin veit og allur heimurinn veit, að i þýzku
kirkjunni hýr sá kraftur, sem þorði að hjóða byrginn
einni þeirri harðvítugustu stjórnmálastefnu, sem heim-
urinn hefir þekt, og mun ekki láta fyrir henni undan
síga, því að erfiðustu baráttunni er lokið. Þegar að mál-
efnum kirkju og Guðs kristni kom, sýndu miljónir
manna i Þýzkalandi, að þeim er full alvara með, að
„fremur beri að hlýða Guði en mönnum“.
Hafnarfirði, 18. febr. ’35.
Jón Auðuns.
SÁLMABÓKARMÁLIÐ.
Sviar til hr. Gísla Sveinssonar sýslumanns.
Sálmabókarmálinu svokallaða lauk á siðastliðnu sumri með
því, að biskupinn, dr. Jón Helgason, félst á kröfu nokkurra rit-
höfunda og erfingja látinna höfunda um að ónýta upplag Sálma-
bókarviðbætisins. Hefur biskupinn séð, að hér var í óefni kom-
ið. Enda þorði hann að taka afleiðingum verksins eins og
sæmdi góðum og vönduðum manni. Mátti telja liklegt, að þetta
mál væri hérmeð úr sögunni.
En sú varð ekki raunin á. Nú hefur hr. Gísli Sveinsson al-
þingismaður og sýslumaður Skaftfellinga tekið sér fyrir hend-
ur að vekja draug þenna úr moldinni, og birtist ritgerð hans i
2. hefti Kirkjuritsins. Ekki ber að efa góðan tilgang sýslumanns-
ins. Hefir hann vafalaust fýst að rannsaka málið og dæma í þvi.
Eins og lesendur Kirkjuritsins sjá, er ritgerð hr. Gísla Sveins-
sonar einróma vörn fyrir sálmabókarnefndina, og er ekki nema
gott eitt um það að segja. Þó hefði það verið æskilegt, að ekki
hefði til þess þurft að halla réttu máli.