Kirkjuritið - 01.03.1935, Síða 33

Kirkjuritið.
Sálmabókarniálið:
121
Agreiningur okkar hr. Gísla Sveinssoitar er i því fólginn.
ég te! Sálmabókarviðbætinn gefinn út með svo mörgum
°g stórvægilegum misfellum, að ekki var við unandi. Aftur á
nioti telur hann, að breytingar á sálmum séu afsakanlegar,
vegna þess að þær hafi viðgengist hér á landi áður. Og auk
þess séu breytingarnar fáar, lítilvægar og til bóta. Hann segir
b d. um einn höfundinn, Kjartan Ólafsson, að hann „hefði mátt
vel við una“, og er þetta riddaralega mælt hjá yfirvaldinu.
Un þó að svo væri, sem herra Gisli- Sveinsson segir — það
er hans dómur en ekki ininn -— þá er það frá mínu sjónarmiði
ekki aðalatriði, hvort breytingarnar voru til bóta eða ekki. Ef
kreytinga sýndist þörf, þá var sjálfsögð skylda nefndarinnar
bera breytinguna eða efni hennar undir höfundinn. Það fer
vel á því, að kurteisi sé gætt i viðskiftum manna, og einkum
ber að gera þær kröfur til þeirra, er starfa að andlegum málum
°8 gerast boðberar kristindóms og siðgæðis. Og má í þessu
sambandi minna á það, að prófessor Haraldur Níelsson taldi
ekki fyrir neðan virðingu sína, að hafa tal af mönnum, sem
lögðu efni til i þá sálmabók, sem hann lét prenta fyrir sinn
söfnuð.
bá segir hr. Gísli Sveinsson: „Ólína Andrésdóttir, sem átti
einn sálm (nr. 725), kærir vegna breytinga mjög óverulegra“.
Telur hann síðan fram tvær breytingar og finst báðar vera til
öóta. Ályktar sýslumaðurinn síðan: „Breytingarnar eru þvi frn-
leitt kæruatriði". En hér er ekki nema hálfsögð saga. Fyrst og
frenist eru breytingarnar margfalt fleiri en hr. Gísli Sveinsson
segir og eru sumar þeirra næsta undarlegar. í 5. versi er t. d.
hætt orðum inn í tvær ljóðlínur, sem svo bersýnilega er of-
aukið, að nota varð úrfellismerki til að stytta ljóðlínurnar jafn
mikið og hin nýju og meiningarlausu orð lengdu þær. Og sjá
það allir menn, sem bera skyn á ljóðagerð, að hér er ekki breytt
bl bóta, heldur óbóta. Er hryggilegt til þess að vita, að annar
eins gáfumaður og hr. Gísli Sveinsson skuli leyfa s">- að fara
svona með heimildir sinar.
Um Jak. Jóh. Smára segir hr. Gísli Sveinsson, að breyting sé
gerð á einum sálmi hans, ekki rímsins vegna, heldur býst hann
við, að breytingin sé gerð af „trúfræðilegum ástæðum". Með
öðrum orðum, að trúarskoðun höfundar sé breyll. Breytingin
er þannig:
Höfundur: Bíður vor allra um siðir Edenslundur.
Sálmabókin: Biður Guðs barna um síðir Edenslundur.
Vegna þess að þetta kæruatriði skiftir meira máli, frá mínu
sjonarmiði, heldur en hr. Gísli Sveinsson vill telja, vil ég leyfa