Kirkjuritið - 01.06.1936, Qupperneq 13

KirkjuritiS.
Guðshugmynd nútímans.
227
dýrsins aí' sönglist, eða sú liugmynd barnsins, að maður
sem talar í útvarp, sé sjálfur inni í viðtækinu. Hér skorlir
aðeins meira imyndunarafl og meiri djúpsýn. I trúarleg-
um efnum hefir jæssi djúpsýn komið í Ijós í opinberun
spámannanna. Þar sem allur almenningur takmarkast
venjulega við J)að, sem honum er kent, skynjar spámað-
urinn nýjar og áður ókunnar víðáttur. Hann er fvrsl og
fremst „sjáandieins og Gyðingar skildu lil forna, og
gnæfir j)á upp úr múgnum að hugsanaþroska eins og
risaliallir nútímans upp úr lágreistri horg eða pýramíði
úr fornöld upp af sléttlendinu. Hugsanir þeirra ljóma
eins og blossandi vitar gegn um niðamyrkur aldanna.
Frá fjórtándu öld fyrir Krist, j)egar j)orri Egv])ta trúði
enn á uxa eða skrítna fugja, höfum vér sólarsöng
Akhenatens, hins merkilega spákonungs, dýrlegan óð til
Atons, liins eina sanna sólarguðs, sem með geislum sín-
um bindur alla saman i ást sinni. Kvæðið liefst á J)essa
leið: „Hversu yndisleg er upprás J)ín við sjóndeildar-
hring himins, lifandi Aton, uppspretta lífsins. Þegar J)ú
brunar fram af austurvegum, fyllir J)ú séi’Iivert land
uieð fegurð þinni,....frá liæðuin ná geislar þínir til
jarðar. Dagarnir eru fótspor J)ín“.
Og þannig liafa iðulega komið fram einstaklingar með
langt um dýpri innsæisgáfu en fjöldanum er gefin. Yfir-
rökkurdjúp aldanna rétla J)eir liver öðrum höndina í
þeim eina og' sama skilningi, að dýrlegri hlutir búi í
hjarta tilverunnar en nokkurn mann hefir enn til fulln-
l|stu dreymt um. Hugsanir ])eirra hafa verið eins og sterk
varpljós langt og djúpt inn í leyndardómana, og Jiessi
varpljós mannlegra skynjana gefa oss fyrirheit um Jiað,
að mannleg skilningarvit sé yfirleitt að Jiróast til meiri
fullkomnunar. Hver veit, nema ýmisleg dulskygni, sem
11 u finst ekki nema örlítill vísir að hjá örfáum, eigi eftir
að Jiroskast og verða almenn? Hvert veit nema okkur
hunni að bætast með tímanum alveg ný skilningarvit, er
°Pni nýjar víðáttur og Jiýði í skynhæfar mvndir geisla-