Kirkjuritið - 01.06.1936, Síða 32

Hannes J. Magnnsson:
Kirkjuritið.
24ö
starfsemi hinna dreifðu bindindismanna verið of veik,
en á meðan það er annaðhvort vinveitt áfengisnautn og
drykkjusiðum, eða hlutlaust og' tómlátt i þeim efnum, er
sókn bindindismanna örðug, og' á meðan vinnur margur
liresturiun og kennarinn fyrir gýg'. En hvernig á að fara
að skapa það almenningsálit? Uppliaf að óhamingju og
niðurlægingu þjóða er oft það, að menn sætta sig við
ýinsa ráðandi lesti í þjóðfélaginu, „venjast þeim“. Þeir
hafa ekki manndóm til að búasi til varnar — en þegja.
Þetta er neikvætt almenningsálit, sem dregur allan sið-
legan þrótt og' vaxtarmöguleika úr þjóðinni. Til þess að
skapa heilbrigt almenningsálit þyrfti þá hið gagnstæða.
Sætla sig ekki við meinsemdirnar, þegja ekki; umljurð-
arlyndi í þessum efnum er meiri ódygð en dygð, og skoð-
analeysið er dauðasök i þessum efnum sem öðrum.
Og það myndi vissulega verða kirkjunni ávinningur
að taka upp einhuga andstöðu og baráttu á móti áfeng'is-
bölinu, eins og það myndi verða bindindismálinu ávinn-
ingur. Frá mínu leikmaunssjónarmiði myndi það miklu
frekar styi'kja hana en veikja að taka föstum tökum á
þessu mikla vanda- og alvörumáli, og öðrum áþekkum.
Ekki með prédikunum einum saman, lieldur starfi, sem
ég ætla ekki að fara að skipuleggja hér, en á það xná
benda, að það starf gæti orðið ein grein að fjölþætti'i
safnaðastarfseixii, sem liina íslenzku kirkju vantar svo
tilfinnanlega.
Við slöndum á alvarlegum tímamótum í áfengismál-
um nú, svo alvarlegum, að mig furðar næstunx á, að livei'
einasti kennari og prestur skuli ekki skipa sér saman
í sveil til að firra þjóð sína eftir megni því mikla böli,
sem áfengið er að valda í þjóðfélaginu.
Skýrt var frá því í útvarpinu, að hringt liefði verið
í síma frá tilteknum stað í lögregluna lil að laka brjál-
aðan mann og brjálaða stúlku vegna áfengisnautnar.
Það vita allii', að þetta er ekkert einsdæmi. Það er ekki
sjaldgæft nú að sjá heila hópa af ungu fólki viti sínu