Kirkjuritið - 01.03.1937, Qupperneq 33

KirkjuritiÖ.
Um kristniboð.
111
Ungur íslendingur, Jóhann Hannesson, ættaður úr
Urafningi í Árnessýslu, hefir verið nokkur ár i aðal-
^ristniboðsskóla Norðmanna í Stavangri og síðastliðið
v°r lokið guðfræðisnámi við háskóla íslands. Hann ætlar
aÖ gerast kristniboði líldegast i Kína. — Kristniboðs-
sanibandið befir stutl bann til náms, og getur væntan-
*ega stutt liann áfram, þótt Jóhann muni a. m. k. fj'rst
11 ni sinn verða á vegum aðalkristniboðsfélags Norð-
•nanna, er nefnist Det norske Missionsselskab.
Þegar þetta, sem bér hefir verið lauslega nefnt, er
^orið saman við mörgu og fjölmennu kristniboðsfélögiu
1 öðrum löndum, sum bver með mörg hundruð kristni-
ö°ða, þá verður það alt harla smátt, sem vér gerum eða
höfum gert í þessum efnum.
Pinnar eru laldir fátæk þjóð, þó styðja þeir um 100
kristniboða erlendis og gefa til kristniboðs árlega sið-
Ustu árin, sem svarar 20 aurum á hvern íbúa Finnlands.
Uanir styðja um 350 kristniboða og gefa árlega lil
kfistniboðs um 00 aura á hvern mann i Danmörku.
Svíar styðja um 730 kristniboða og gefa um 75 aura
ai'lega á livern íbúa til kristniboðs.
ÁTorðmenn styðja um 350 kristniboða og gefa um 112
aura á mann til kristniboðs.
En vér íslendingar styðjum einn og gefum um 5 aura
a íuann til kristniboðs siðustu árin.
En samt er það satt, að þessi litli vísir liefir orðið oss
sjalfum, sem að starfinu vinnum, til mikillar blessunar,
eins og margir og margar geta borið um, sem verið hafa
niörg ár í kristniboðsfélögum, og því segjum vér hik-
taust til kristindómsvina: Komið sjálfir og dæmið svo um
starfið og áhrif þess. Því mælum vér og hiklaust með
bví, að trúað áhugafólk rejmi að stofna fleiri félög, svo
Vlða um land, sem unt er. Það eru ekki peningagjafirnar
hl starfsins, sem eru neitt aðalatriði, heldur hitt: Að
lesa guðsorð, biðja saman og tala saman um málefni
Guðs ríkis fjær og nær. Það þroskar einstaklingana, ger-