Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 3

Kirkjuritið.
AF ÖLLU HJARTA.
Þótt svo virðist í fljótu bragði sem alt líf mannsins
sé upptekið af baráttunni fyrir lífinu, og viðleitni þeirra
frá vöggunni til grafarinnar miði lang-mest að því, að
sjá þörfum líkama síns borgið, eftir þeim kröfum, sem
þeir gera til lífsins liver og einn — þótt sálfræðingar telji
frumstæðustu bvatir mannsins næringarþörfina og hvöt-
ina til viðhalds kynstofninum, þá er þó önnur þrá, sem
býr í brjósti bvers manns og hefir skapað sér útrás
með öllum þjóðum: Sú þrá, að leita andlegra verðmæta,
og eiga vissu um það, að til sé eitt afl öllum meira, sem
geti veitt þeirri þrá fullnægju og leita megi til með allar
þarfir sínar. Trúarþörfin verður að teljast ein af djúp-
lægustu þörfum mannsandans. Að vísu liafa menn reynt
að komast af án þess að fullnægja henni, en þeir, sem
hafa þózt geta það, hafa blekt sjálfa sig. Þeir hafa ein-
göngu tilbeðið máttinn í öðru formi en liinu venjulega,
en hvarvelná þar, sem menn reyna að komast af án
guðstrúar, brýzt trúarþörf þeirra út á annan hátt: Þeir
irúa á mátt sinn og' megin, skynsemina, samfélagið, eða
eintiverja liugsjón. Þannig verður sú viðleitni eingöngu
til að sanna sitt eigið fánýti.
Annað er það, að jafnt þjóðum sem einstaklingum
reynast slík trúarbragða-líki ófullnægjandi, þegar til
lengdar lætur. Mannsandinn heimtar eitthvað fastara,
ákveðnara, persónulegra en það, sem þau hafa að bjóða.
Þau ná sjaldan til hjartans. Að vísu geta þau krafist
fórnar eigin hagsmuna, og þar ná þau lengst. En þá
bættir þeim við að geta ekki fullnægt þörfum skynsem-
innar og rökvísinnar. En þess er huga mannsins ekki