Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 20

218
Sveinn Víkingur:
Kirkjuritiö.
að ríkisvaldið siuðli að framgangi þessara mála svo
sem unt er.
Ríkð veilir nú árlega stórar upphæðir lil atvinnubóta
í kaupstöðum og kauptúnum landsins, og fer mikið af
þeirri vinnu til miður nauðsynlegra framkvæmda. Væri
nú nokkur goðgá framin eða lagabrot, þó að atvinnumála-
ráðherrann ákvæði, að vinna mætti í atvinnubótavinnu
að því, að koma upp vönduðum girðingum um kirkju-
garða, þar sem sóknarnefnd liefði ákveðið að koma upp
slíkri girðingu, og blutaðeigándi bæjarstjórn eða hrepps-
nefnd samþykti verkið? Slíkt ákvæði gæli orðið sókn-
arnefndunum ómetanleg hjálp, og gjört þeim kleyfl
að hefjast handa um girðingu, sem að Öðrum kosli yrði
að bíða árnm saman. Jafnframl væri þá og sanngjarnl,
að ríkið styrkti að nokkurn girðingar um kirkjugarða í
þeim héruðum, sem ekki njóta atvinnubótastyrks, gegn
því, að viðkomandi hreppar legðu fram fé á móti.
Þó mikið væri fengið, ef allir. kirkjugarðar landsins
væru vel friðaðir og sómasamlega girtir, þá er þó ekki
þar með takmarkinu að fuilu náð. Eftir er þá sá hlut-
inn, að skipuleggja garðana og prýða þá. Þetta ætti ekki
að þurfa að kosta ýkja mikið fé, heldur um fram alt hag-
sýni og smekkvísi. Þjóðin ver nú árlega miklu fé til
kaupa á dýrum útlendum blómsveigum og' misjafnlega
smekklegum legsteinum, til óhentugra timbur og járn-
gii’ðinga um leiði og ýmislegs fleira, sem vel mætti rniss-
ast og hverfa. Fyrir þetta fé mætti áreiðanlega gjöra
kirkjugarðana fagra, stæi'ri og áhrifamikla, ef réttilega
væri á haldið. Það er sorglegt til þess að vita, að stærsta
óprýði margra kirkjugarða vorra skuli einmitt vera
minnismerkin, fallnir, brotnir eða skektir legsteinar,
brotnar girðingar bæði úr járni og tré, og ömurlegar
leifar af gömlum blómsveigum á hrakningi hér og hvar.
Og til þess að skapa þessa óprýði liefir þjóðin á sínum
tíma varið ærnu fé.
Fegurstur og tilkomumestur virðist mér vera mundu