Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 9

Kirkjuritið.
Af öllu lijarta.
207
guðselsku. Þekkingin á þeim, sem sjálfur er góður og
kærleiksríkur, vekur elsku vora. „Vér elskum, því að
hann elskaði oss að fyrra bragði“ (1. Jóh. 4, 19). Maður
getur ekki elskað þann, sem hann þekkir ekki. En af
elskunni leiðir aftur traustið, trúna. Þannig er þekking-
ingin grundvöllur elskunnar og trúarinnar; og afspring-
ur liennar er einnig elska og miskunnsemi til mannanna,
því að, eins og bent var á, lilýtur hún óhjákvæmilega að
leiða af sannri guðselsku. Þetta liafa hinir fornu sjáend-
ur skynjað, eins og sjá má af þessum dæmum:
„Hvergi á mínu heilaga fjalli munu menn ilt fremja
eða skaða gjöra, því að öll jörðin er full af þekkingu á
Jalive, eins og djúp sjávarins er vötnum hulið“ (Jes.
11, 9.), og:
„Ég legg lögmál mitt þeim í brjóst og rila það i hjörtu
þeirra, og ég skal vera þeirra Guð og þeir skulu vera mín
þjóð. Og þeir skulu ekki framar kenna hver öðrum né
einn hróðirinn öðrum og segja: Lærið að þekkja Jahve!
Þvi að þeir munu allir þekkja nrig, bæði smáir og stór-
ir — segir Jahve — því að ég mun fyrirgefa misgjörð
þeirra, og ekki framar minnast synda þeirra (Jer. 81,
33n).
Björn Magnússon.