Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 29

Kirkjuritið.
Brúðkaup í Gyðingalantli.
227
sónur komu fram í því, Salórnó, Súlamit og hirðirinn. En súmir
skýr'ðu þó leikinn svo, að persónurnar væru tvær, aðrir, að
þær væru fjórar. Þessi óvissa sýndi það í raun og veru, að sjón-
leiksskýringin leiddi ekki heldur i ljós kjarna skáldíritsins,
fremur en likingaskýringin.
Skýringin á vandamálinu fjekst fyrst við það, að þýsluir ræð-
ismaður, \Vetzstein að nafni, er dvaldi í Ðamaskus árið 1873,
lýsti brúðkaupssiðum á Sýrlandi nú á dögum. Hann hafði sem
sé veitt því athygli, að bændurnir voru vanir á brúðkaupshátið-
inni að setja brúðgumann og brúðina upp á þreskisleða, búinn
eins og hásæti, og hyltu þeir siðan brúðhjónin eins og kong og
drotningu með samskonar kvæðum og standa i Ljóðaljóðunum. Af
þessu tvennu, að unnustinn í Ljóðaljóðunum er nefndur kon-
ungur og honum lýst þar eins og Salómó, og brúðkaupssiðirnir
kunna að hafa haldist hinir sömu hjá þessu óbrotna alþýðu-
fólki meir en 2000 ár, dró nú Wetzstein ])á ályktun, að kvæðin i
I-jóðaljóðunum gætu verið flokkur af víxlsöngum, sem ætlaðir
'’æru til notkunar á brúðkaupshátíðum. Kom það nú í ljós, að
út frá þessu sjónarmiði urðu lýsingarnar eðlilegar og auðskildar.
Enda eru flestir fræðimenn á vorum dögum komnir á þá skoðun.
Það gat því orðið næsta fróðlegt að kynnast brúðkaupssiðum
bændafólks á Gyðingalandi, svo að kunningi minn kom því i
kring fyrir mig, að mér var boðið í brúðkaup, sem halda skyldi
í Artas, sveitaþorpi 3 km. suður af Betlehem. Ætlaði Muhammed
ilm Jusuf, sem þar átti heima, að ganga að eiga Södu frá el-Hadr,
nágrannaþorpi.
A undan brúðkaupsliátíðinni höfðu auðvitað farið festar fram.
•Úinlu frásagnirnar uin þær í bæ brúðgumans á söguna í G. t.
uni fund Jakobs og Rakelar. Einhverju sinni veturinn áður hafði
Muhammed séð ungu stúlkuna fara út að sækja vatn og leizt
bonum hún svo fríð, að liann ákvað að fá hennar, ef ]iess væri
kostur. Hann grenslaðist eftir því, hver liún var, og gekk svo
heim og har málið undir ættfólk sitt, en fjölskylduráðið sam-
þykti að verða við ósk hans. Tveir af helztu mönnunum í fjöl-
skyldunni fóru til el-Hadr og var þar vel fagnað. Foreldrar
stúlkunnar buðu þeim til máltíðar, en þeir vildu ekki neyta neins,
éins og Elíezer forðum, áður en þeir hefðu borið upp erindið. Var
bá þegar tekið að semja og snerust umræðurnar aðallega um það,
hversu mikið brúðguminn tilvonandi ætti að borga fyrir Södu.
l aðir hennar vildi fá 80 egipzk pund, eða um 1500 d. kr., af því
«ð hún væri mjög lagleg stúlka. En af því að hann var fátækur
og honum lá á peningum, fór hann smámsaman niður í 00 pund,
eða um 1100 krónur.