Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 27

Kirk.juritið.
Stanley Jones.
225
varðveita séreinkenni liinna einstöku kirkjudeilda og
gera þau að lífgandi straumum fyrir trúarlíf heildar-
innar.
Sameining hinna brezku kirkjufélaga myndi á ýmsan
hátt gjörbreyta stefnu þeirra og starfi. I stað innbyrðis
samkeppni kæmi allsherjar samvinna. Hún myndi létta
stórum hið fjárhagslega starf hinna einstöku kirkjufé-
laga og útiloka þá togstieitu, sem því er oft samfara.
I alþjóðamálum, eins og t. d. friðarmálunum, yrði hin
sameinaða kirlcja voldugt afl, sem gæti beitt svo áhrif-
um sínum, að ekki yrði fram hjá þeim gengið. Þá mvndi
kristniboðsstarfið verða auðveldara og þá myndi hverfa
sú ringulreið, sem starfsemi hinna einstöku kirkjufélaga
skapar í allri trúboðsstarfsemi.
Loks myndi eining kirkjufélaganna skapa siðferðilegt
fordæmi og verða öflugt áhrifavald í hinum sundraða
heimi, sem þrátt fyrir alt þráir samvinnu þjóða og ein-
staklinga og allsherjar frið og bræðalag.
Nú sem stendur er kirkjan áhrifalaus í þessu efni, þar
sem hún er sjálf sundruð og klofin í ótal deildir.
Stanley Jones hugsar sér, að kirkjufélögin í Bretlandi
gangi á undan i þessari einingar-starfsemi, en hún opni
síðan leiðina til allsherjar einingar allra kristinna
kirkjufélaga um allan heim.
Hann endar orð sín með þessum hvatningarorðum:
»Kristnir menn í Bretlandi sameinist! Vér höfum engu
að tapa, nema þeim múrum, sem skilja oss að. Hið næsta
stóra spor er sameinuð allslierjar kirkja“.
Engum blandast hugur um það, að orð hins merka
kristniboða eru i tima töluð.
Óskar J. Þorláksson.