Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 18

Kirkjuritið.
KIRKJUGARÐAR.
Með lögum, nr. ö4 23. júní 1932, um kirkjugarða var
stigið verulegt spor lil þess að lirinda af þjóðinni þeirri
smán, sem aldalöng vanhirða um grafreiti sína liefir á
liana sett. En jafnframt þarf þó alþjóð að verða ljóst, að
til þess að kirkjugarðarnir komist i ])að ástand og horf,
sem viðunandi sé og' samhoðið geti talist menningarþjóð,
þarf meira en pappírslöggjöfina eina. Til þess þarf vakn-
andi áhuga þjóðarinnar á málinu. Til þess þarf skipu-
lagt starf. Til þess þarf fé.
En sá áhugi hefir ekki verið vakinn, starfið hefir ekki
verið skipulagt, og lögin frá 1932 ekki komið til fram-
kvæmda enn, svo að nokkuru nemi.
Hvað veldur liér deyfðinni og áhugaleysinu ? Vafalaust
að allmiklu leyti tómleiki stjórnarvaldanna um málið.
Má í því sambandi geta þess, að reglugjörð um nánari
framkvæmd laganna var fyrst gefin út rúmum tveim
árum eftir að lögin voru undirrituð (25. júlí 1934).
Og heimild laganna til að skipa sérstakan ráðunaut til
leiðbeiningar hefir stjórnin ekki notað fyr en nú alveg'
nýlega. Það er því naumast liægt að ætlast til, að árang-
ur sjáist af þessari löggjöf enn sem komið er.
En nú mælti fara að vænta þess, að nokkur skriður
komist á þessi mál. Er því tímabært, að söfnuðir landsins
fari að gjöra sér ljóst, hvað þeir þurfa og eiga að gjöra
á næstu árum til þess að hefja kirkjugarðana úr þeirri
vanliirðu, sem þeir hafa verið i frá ómunatíð, þjóðinni
til vansa og minkunar.
Verkefnin sem fyrir liggja eru fyrst og fremst þessi:
1. Friðun allra grafreita.