Kirkjuritið - 01.01.1938, Blaðsíða 35

Kirkjuritið.
Þjóðin og kirkjan.
29
Þáttur
ráSherrans.
Um framkomu ráðherrans í þessu máli
hafa failiS mörg þung orS og munu enn
falla. En ekki skal viS þau bætt hér frekar
en orSiS er. RáSherrann hefir brostiS þrek til þess aS gjöra
þaS, sem var rétt, og fariS aS orSum og ráSum manna,
sem standa mjög fjærri kristni og kirkju og er ósárt um,
þótt unnendum hennar sé sýnd óvild og lítilsvirSing. RáS-
herrann liefSi hlátt áfram átt aS kannast viS þaS, aö
pólitískt ofurkapp og vilfylgi hefSi stjórnaS gjörSum
sínum. Þá liefSi andrúmsloftiS ekki orSiS jafn mengaS
af öllum óhroSanum og rykinu, sem þyrlaS hefir veriS
upp í þessu máli til þess aS hylja sannleikann.
Fáránlegasta Sv° langt hefir jafnvel verið gen§ið 1
fv ‘ 1 ' ín Þvi’ að Fy^rveraiadi jirestur (þó ekki presl-
ng i . ^ landi) hefir tekiS aS sér aS lialda
því aS fólki, aS skrif séra SigurSar Einarssonar: „FariS
heilar fornu dygSir“, sé náskylt andanum í Nýja testa-
mentinu og meira aS segja FjallræSunni sjálfri. En rök-
in virSast lielzt eiga aS vera þau, aS hvortveggja ræSan
hafi sætt miklum andmælum, er hún kom fram, önnur
á GySingalandi og liin á íslandi, og má margt „sanna“
nieS slíkri rökfærslu.
Þáttur Séra SigurSur Einarsson hefir aftur á
Sigurðar móti ekki lialdiS fram í seinni tiS þess-
Einarssonar háttar skrifum sínum, lieldur gjört sér
iar um aS láta þaS koma fram í dagsljósiS, er hann hefir
ntað fegra og betra. Hefir liann með því móti gjört til-
raun til að breiða yfir fyrri yfirsjónir, og er þaS eðlilegt.
En yfirsjónin, sem honum liggur nú næst að hæta fyrir, er
su> að hafa komist að kenslu við guðfræðisdeild Há-
skólans með þeim hætti, sem orðinn er og enginn maður
vandur að virðingu sinni liefði getað fengið sig til. Eigi
að treysta því, að yfirhót hans sé af heilindum gjör, þá
þarf hann að sýna það með þvi að vikja úr sæti fyrir
sera Birni Magnússyni, sem á fullan siðferðilegan rétt á
þvi embætti, er hrifsað liefir verið frá honum.