Kirkjuritið - 01.01.1938, Blaðsíða 34

28
Ásmundur Guðmundsson:
Janúar.
en engum yrði þrýst þangað inn af stjórnmálaástæðum.
Til verndar deildinni var eitt ráð, samkeppnispróf, er
skæri úr um kennarahæfileika umsækjendanna. Og það
tókum við, enda þótti okkur ólíklegt, að kenslumálaráð-
herra myndi hafa það að engu, og brjóta þannig reglur
og velsæmi, sem síðar varð raun á.
Engar dulur skulu dregnar á það, að þegar okkur
voru birt nöfn umsækjenda, þá virtist okkur séra Sig-
urður Einarsson þeirra langsíztur. Að vísu hafði hann
vakið athygli á sér með skrifum sínum eftir það er hann
lét af prestsskap, en þau skrif voru ekki þannig, að hann
þætti líklegur til þess að gjörast kennari prestaefna
landsins í trúfræði og siðfræði. Mátti jafnvel með nokk-
urum rökum segja, að hann ætti ekki undir neinum
kringumstæðum að koma til greina við veitingu dósents-
emhættisins og því ekki heldur taka þátt í keppni um
það. En nú kom hann mjög til greina hjá þeim, sem
hafði hið formlega veitingavakl og var trúandi til að
beita því án tillits til vilja eða þarfar guðfræðisdeildar.
Færi svo, að séra Sigurður bæri sigur úr býtum við sam-
kepnisprófið, væri þó stórum betra að fá liann þannig að
Háskólanum, að höldnum settum reglum og með við-
urkenningu fyrir fræðistarf.
Þegar dæmt var um úrlausnir kepp-
endanna, miðaðist dómurinn að sjálf-
sögðu eingöngu við þær, eins og þær lágu
fjrrir. Ekkert annað átti né rnátti koma til greina. Hefði
dómnefndinni virzt úrlausnir séra Sigurðar beztar, hefði
hún liiklaust lýst yfir sigri hans. Það var þá ótvíræð
skylda hennar, hvað sem álili liennar á honum kynni að
liða að öðru leyti. Og þá hefðu dómnefndarmennirnir
verið góðir í augum kenslumálaráðherra og hann ekki
stefnt dómsúrskurðinum utan, sér og landi sínu til lít-
illar sæmdar. En nú háru úrlausnir séra Björns Magnús-
sonar langt af úrlausnum séra Sigurðar. Því varð dómur
dómnefndar sá, sem hann var.
Dómur
dómnefndar.