Kirkjuritið - 01.03.1941, Blaðsíða 9

Kirkjuritið.
Mennirnir við vöggu kristninnar.
87
íræðingar einir, sem telja Postulasöguna gott sagnarit,
nefna rit Eduard Meyers: Ursprung und Anfánge des
Christentums, III. bindi. Hann verður varla vændur um,
vera ekki strangur sagnaritari. En hann ver ejnmitt
heimildagildi Postulasö gunnar með hnúum og hnefum
fyi'ir ofrýni margra guðfræðinganna.
hh’ því að Páll snerist gegn kristninni, varð hann og
hlaut að verða foringi.
hrásögnin um afturhvarf eða réttara sagt köllun Páls
er hka merkileg í þessu efni. Frá þeim viðburði segir
hostulasagan þrisvar. Fyrst er bein frásögn í Post. 9, en
siðan segir Páll tvisvar frá henni í ræðum sínum (Post.
og 26. kap.). Ef þessi merkilega frásögn, sem her
a ser öll einkenni sannrar sögu, er ekki góð mynd af
köllun foringjans, þá kann eg ekki sögu að meta. Hann
er beinlínis sleginn til jarðar. Það er skyndiáhlaup, svo
að engrar undankomu er auðið. Páll gat brotnað, en
ekki bognað. Enda lýsir Páll því jafnan svo, að þar
'erður alveg gerbreyting. Hið fyrra er farið. Páll lifir
elvki framar, heldur er það upp frá því Ivristur, sem
nfir lifj ]lans Hann er leirkerið, sem geymir þennan
haenialausa fjársjóð. Og með öllum sínum jötunkröftum
ræðst hann nú fram á þessum nýja vettvangi.
hg get ekki slilt mig um að hlaupa frá þessum æsku-
lasogum um foringjann Pál til síðustu sögunnar af
°num í Postulasögunni, sem greinileg er. Hann er þá
^ruginn að aldri og sjálfsagt mjög bugaður að líkams-
\r,°ftum. Þarf ekki annað en líta á það, sem hann segir
s.)alfur um svaðilfarir sínar í 11. kap. 2. Korintubréfs
j’I þess að sjá þetta. Hann segir t. d.: „Af Gyðingum
lerr eg fimm sinnum fengið fjörutíu fátt i einu, þrisvar
Vefr® húðstrýktur, einu sinni verið grýttur, þrisvar liðið
shipbrot, verið sólarhring í sjó“. Svona heldur hann á-
^am að telja hættur, erfiði, áhyggjur, ferðalög og alls-
yns áreynslu, andlega og líkamlega. Það hlaut að vera