Kirkjuritið - 01.03.1941, Blaðsíða 29

Kirkjuritið.
Andleg búhyggindi.
107
"’duni, þegar lindirnar þorna, og jafnvel stuðlað að því,
þær veili fram á ný frjófgandi anda prédikarans og
gæðandi orð lians þeim lifandi krafti, að þau komist alla
eið inn að hjartarótum áheyrendanna.
hað vita allir, sem fengist hafa við ræðusamning að
siaðaldri, hversu misjafnlega menn eru fyrirkallaðir, og
lversu nauðsynlegt það er að eiga aðgang að einhverj-
11111 þeim forða, sem grípa megi til, þegar eigin hug-
'^yndaflug þrýtur. Mér virðist í rauninni sá prédikari
^auðadæmdur, sem ekki getur sífelt verið að auðga anda
Slnn, teyga nýjan þrótt úr uppsprettum vizku, andríki
ng innblásturs. Miklu varðar þá að eiga aðgang góðra
°ka — og má þá minna presta á lögin um bókasöfn
Pí'estakalla, sem alt of fáir hagnýta sér enn —- en mikið
nia 0g læra af viðlali við göfuga og góða menn, og raun-
dl 1 allri daglegri reynslu. En fyrir þann, sem hefir tak-
•narkaðan tíma og ekki er gæddur óbrigðulu minni, er það
Jarska niikils virði að liafa þótt ekki sé nema nokkurskon-
ai efnisyfirlit yfir þennan forða sinn, hvort sem hann er
^ 0l'ðinn fyrir lestur eða eigin reynslu, svo að ganga
lllegi hiklaust að þvi, sem snertir það efni, er ræða
‘nanns fjallar um. Þetta getur hver prestur gert, með
n°kkurri hirðusemi, og má hafa til þess ýmsar aðferðir.
ni ^nngaðgengilegust er spjaldskráraðferðin, þar sem
hlvitnunum, setningum eða dæmum úr lífinu er raðað
uPp eftir efni, í stafrófsröð, og altaf má bæta inn í nýju
nýju efni, eftir því sem til fellur, bæði frá sjálfum
'S(>1' °g öðrum.
t*annig getur hver prestur verið góður búmaður út af
,'rir S1g, og tel ég vafalaust, að þeir séu ýmsir meðal
nlenzkra presta. En þessi fjársjóður lýtur því blessunar-
Mka lögmáli andlegra fjársjóða, að því fleiri sem eru
gerðir hluttakandi í honum, því meir vex liaiin, en eyð-
|st ekki. Því er það sjálfsagt, að prestar njóti sameigin-
ega þess forða, sem þegar er til, og margfaldi hann með
Vl að skipta honum á milli sín. Prestafélag Islands er