Kirkjuritið - 01.03.1944, Blaðsíða 24

102
J. E.: Þegar kvöldar.
Marz.
mér opni föður faðminn sinn
og flytji mig í ljósið inn,
nær lífi þessu lýkur.
Þá kveð ég kæra fósturfold
og forna vini mína,
þótt holdið leggist lágt í mold,
mun ljósið drottins skína
og lýsa mér til lífsins inn,
þar látna vini eg aftur finn.
Sú dýrð mun aldrei dvína.
Lát Jesús kærleiks ijósið þitt
um lönd og álfúr skína
og glæddu trúartraustið mitt
á tign og speki þína,
gef allt, sem hefir minni og mál,
þig megi prísa af lífi og sál
og æðstan konung krýna.
Jón Eiriksson.
Eg hef barizt.
Ég hef barizt og stundum höggvið hart,
hvervetna sigur þráð;
Iangað að vi'nna mikið og margt,
ma.rkinu stundum náð.
Með blóðugan skjöld og opna und
áfram ég skeiðið renn,
unz sofna eg að lokum síðsta blund
sáttur við Guð og menn.
Jón Eiríksson.