Kirkjuritið - 01.01.1948, Qupperneq 27

DR. THEOL. VALDIMAR BRIEM
25
greinagóða frásögn sýnir það svo skýrt, sem verða má, að
sera Valdimar hefir lagt aðaláherzluna á kenningu Krists,
en látið fremur trúfræðina liggja milli hluta. Hann hefir vilj-
að leggja höfuðáherzluna á þetta, að kristnir menn þekkj-
ast af því bezt, að trú þeirra beri ávöxt góðrar breytni.
Hafa kynni mín af sumum þeim konum og körlum, sem
sera Valdimar fræddi undir fermingu, borið mér þess vott,
að hann hafi sáð góðu sæði í akur barnshjartnanna. En
annars munu barnasálmar séra Valdimars bera þess skýr-
astan vottinn, hvernig hann hefir frætt börnin í sóknum
sinum. Hann hefir kunnað að tala því máli trúar og kristi-
legs anda, sem börn skilja bezt. Þess vegna hefir hann orðið
SV0 niinnisstæður og hjartfólginn fermingarbömum sínum,
sem raun ber vitni.
III.
Ritstörf séra Valdimars í óbundnu máli urðu aðallega
greinar og ritgerðir um ýmisleg efni á víð og dreif í blöðum
°g tímaritum, svo og tækifærisræður ýmsar, sem út voru
gefnar sérstaklega. Verður hér fátt eitt talið. Hann samdi
fyrir Bókmenntafélagið „Fréttir frá Islandi“ árin 1871—
1878. Hann ritaði minningarrit um mannskaðann við Þor-
iákshöfn 24. febr. 1887, þá er þeir drukknuðu, hinir merku
feðgar Páll Jónsson frá Syðra-Seli í Stokkseyrarhreppi og
Rjami Pálsson organisti, ásamt 4 mönnum öðrum. 1 Kirkju-
blaðinu elzta, 1891—1897, á hann margar greinar ýmislegs
efnis. Ritaði hann nálega eins mikið í það og ritstjóri þess,
Þórhallur Bjarnarson síðar biskup. Hann ritar þar um pré-
dikunaraðferð presta, samband ríkis og kirkju, helgidaga-
haid, húslestra, fræðslu barna, tilhögun og meðferð á kirkj-
Rni, starfssvið sóknarnefnda, o. m. fl. Það er auðséð, að um
hetta skeið finnst honum fátt mannlegt, og þó einkum
kinkjulegt, sér óviðkomandi. Með fullri festu og einurð,
samfara víðsýni og skilningi, hélt hann einatt fram skoð-
nnum, sem hann vissi að mundu valda andmælum, jafnvel
trá sumum hans beztu vinum, svo sem þá, er hann fór