Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1948, Síða 30

Kirkjuritið - 01.01.1948, Síða 30
28 KIRKJURITIÐ frá séra Valdimar um Hallgrím Pétursson og kveðskap hans, en almanak þetta var að mestu helgað 300 ára minn- ingu Hallgríms. Ritar séra Valdimar þar um þennan dýrling þjóðarinnar,“ er hann nefnir svo, af miklum skilningi á gildi hans og blessunarríkum áhrifum Passíusálmanna, og lýkur máli hans á þessa leið: ,, Það er jafnan varhugavert að fara í mannjöfnuð, en ef ég mætti svara því, hver ís- lenzkur maður hafi verið allra mestur velgerðarmaður þjóðar sinnar, þá mundi ég — með allri virðingu fyrir öðrum ágætismönnum þjóðarinnar —- frá þessu sjónarmiði hiklaust svara: Hállgrímur Pétursson.“ 1III. árg. Prestafélagsritsins árið 1921 ritaði séra Valdi- mar, að ósk ritstjórans, grein um séra Matthías Jochums- son sem trúarskáld. Mun. sú grein vera meðal hins síðasta í óbundnu máli, sem prentað er eftir séra Valdimar. Var hann þá orðinn gamall maður, og horfði á eftir skáld- bróður sínum nýlátnum. Heiðríkja, hlýja og fegurð hvílir yfir þessari minningargrein, þegar séra Valdimar réttir Matthíasi hönd sína að skilnaði eftir alla þeirra löngu og góðu viðkynningu og vináttu. Þeir höfðu verið tryggða- vinir, meðan þeir lifðu báðir. En tæk 10 ár urðu á milli and- láts þeirra. 1 grein sinni ræðir sr. Valdimar fyrst trúarskoð- anir Matthíasar, þá trúarbaráttu hans og sálarstríð,þá hans sterku og ósigrandi guðstrú og bjartsýni. Síðan er minnzt sálmakveðskapar Matthíasar og hlutdeildar hans í Sálma- bókinni. Segir séra Valdimar um starf hans og tillag þar: „Eigi lét hann sérlega mikið til sín taka í nefndinni (Sálma- bókarnefndinni), og lagði fremur fátt til mála, en gott eitt það sem það var. Eigi lagði hann heldur ríflegan skerf til bókarinnar að vöxtum, en því betri er hann að gæðum,“ o. s. frv. Mun það nú almenn skoðun, að þessi dómur sé réttur. Þá ræðir séra Valdimar um annan skáldskap Matt- híasar, andróðurinn gegn honum, bæði af hálfu andstæð- inga kristninnar og strangtrúarmanna,, erfiðleika og mann- raunir ævi hans, og þann góða og milda viðskilnað, sem Guð gaf honum að lokum. — Þessi grein séra Valdimars
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.