Kirkjuritið - 01.01.1948, Qupperneq 41

DR. THEOL. VALDIMAR BRIEM
39
Urn á hugum fjölda manna meðal þjóðar vorrar, og munu
Peir reynast dýrmætur arfur komandi kynslóðum. En auk
salmanna í sálmabókinni hefir kirkja vor frá séra Valdi-
rnar eignast hin miklu ljóðasöfn út af heilagri ritningu
°S fjölda annarra sálma, er einnig munu varðveita nafn
hins ágæta trúarskálds. — Fyrir allan þennan dýra f jár-
sJoð sálma og andlegra ljóða má kirkja vor og þjóð kunna
miklar þakkir. Telur guðfræðideildin séra Valdimar hafa
nnnið kirkju vorri ómetanlegt gagn með trúarskáldskap
Slnum og vill minnast þess með þakklæti á 75 ára afmæli
ans með því að sæma hann þeim hæsta heiðri, sem deild-
•n ræður yfir.“
V.
Minningar vina og samferöamanna um manninn VaJdi-
rnar Briem og heimili hans eru margar og fjölbreyttar.
Hafa sumir birt nokkuð af minningum sínum á prenti. En
aðrir eiga þær í huga sínum og hafa ekki skráð þær á
Pappír. Það lítið, sem hér verður sagt, er frá ýmsum haft,
Ur Prentuðum ritum sumt, en sumt úr munnlegri frásögn
Pulifandi manna og kvenna, er muna séra Valdimar og
heimili hans. Eg hefi og við að styðjast nokkrar minning-
ar sjálfs mín, frá því er eg var drengur innan fermingar,
°g dvaldi þar tvö sumur við smalamennsku.
Séra Valdimar var að ytri ásýnd mikill maður vexti,
Vel á fót kominn og allur hinn höfðinglegasti, en gerðist
allsnemma holdugur nokkuð og þungur á sér. Allra manna
Var hann fríðastur ásýndum, hárprúður, ennishár, augun
stór, dimmblá og snör, og umgjörð augnanna svo fögur,
an af bar. Yfir andlitssvip öllum hvíldi heiðríkja og mildi,
en bó var svipurinn einbeittlegur og festulegur. Hann var
hárprúður mjög og bar snemma alskegg mikið og fagurt.
Hærðist hann snemma á höfði og varð hvíthærður áður
en skeggið fékk sama lit. Allur var maðurinn svo óvenju
fríður og höfðinglegur, að útlit hans og svipur getur eigi
gleymzt þeim, sem kynntust honum. Það túlkar vel Sig-