Kirkjuritið - 01.01.1948, Qupperneq 43

DR. THEOL. VALDIMAR BRIEM 41
glettin tilsvör og léttir gamankviðlingar. Mörgum þótti
hann geta verið nokkuð stríðinn. En sjaldan kenndi elfara-
glettu i gamni hans, heldur léttrar fyndni og góðlátlegrar
kymni, svo sem votta ýms tilsvör hans, sem geymzt hafa.
Hlífði hann jafnvel ekki sjálfum sér í gamninu, er svo bar
Undir. Séra Friðrik J. Bergmann segir svo frá, að þá er
hann heimsótti séra Valdimar sumarið 1899, hefði prófast-
urinn -— en svo var hann ævinlega nefndur í sveit sinni —
rffitt við sig um ádeilur Vesturheimspresta á íslenzku þjóð-
hirkjuna. „Þóttist þá séra Valdimar hafa tekið til sín allt,
sem við höfðum skrifað og sagt um kirkjulega ástandið,
°g gjörði það auðvitað aðeins til þess að stríða okkur.“
Lengi var hjá þeim prófastshjónunum á Stóra-Núpi
hona sú, er Þóra hét Ólafsdóttir, greindarkona, og andað-
ist hún í hárri elli þar á staðnum. Var hún jafnan virt og
Vel haldin af þeim hjónum. Eitt sinn bar svo til, er Þóra
gamla ræddi við prófast, að hún hrósaði happi yfir því, að
hafa aldrei gifzt, því að hjónabönd færu oft illa. Þá sagði
Prófastur við Ólöfu konu sína, er kom inn rétt í því: ,,Nú
er hún Þóra að vorkenna mér að vera giftur þér.“
Sjálfur minnist ég þess, er ég var staddur að Stóra-Núpi
Urn sumar, nokkrum (5—6) árum fyrir andlát séra Valdi-
uiars, að við vorum þá úti í kirkju. Var þá séra Valdimar
að sýna mér altaristöflu Ásgríms Jónssonar: „Fjallræð-
Una“. Ræddum við nokkuð um einstök andlit á myndinni,
er okkur þótti bera svip vissra samtíðarmanna. Benti þá
séra Valdimar á virðulegan og höfðinglegan mann meðal
áheyrendanna á myndinni, hvíthærðan og hvitskeggjað-
an og skrýddan prestaskrúða, er eigi virtist með öllu ólík-
Ur honum sjálfum, og sagði: „Og svo er þarna gamall
Farisei.“
Eins og fyrr er getið, hafði ég eitt sinn verið smala-
drengur á Stóra-Núpi tvö sumur. Þegar ég kom fyrst í
hlað hins fallega bæjar upp við brekkur Núpsins, klökkur
af heimþrá til móður minnar, biðu þeir lestamannanna á
hlaðinu feðgar, séra Valdimar og séra Ólafur, er þá hafði