Kirkjuritið - 01.01.1948, Síða 49

DR. THEOL. VALDIMAR BRIEM
47
augu, sem Ijómuðu af gáfum og góðmennsku, eins og allur
svipurinn". Hún klæddist látlaust en smekkvíslega, enda
afði hún verið listfeng og hannyrðakona mikil. Sat hún
venjulega á daginn við spuna eða hannyrðir, milli þess er
hún leit eftir vinnubrögðum og heimilisverkum. Á þessa
^und lýsir henni merk kona núlifandi, sem dvaldi á Stóra-
Núpi í æsku, svo sem fyrr var að vikið.
I >,Minningum“ Einars Jónssonar myndhöggvara er ör-
sfutt frásögn um frú Ólöfu Briem, sem lengi mun í minn-
uni höfð og mætti raunar kallast sígild (klassisk). Þar er
sýnd fögur mynd af þessari gáfuðu og göfugu konu, mót-
Uð snillingshöndum. Einar dvaldi um tíma á Stóra-Núpi
újá þeim prestshjónunum í æsku sinni. Þá var listaþrá
hans vöknuð, og löngun til að leita sér þroska. Vér skilj-
Um Þvi tilfinningarnar, sem frásögn hans lýsir:
„Ég sat við gluggann frammi á háalofti og hafði lengi
iaðað í einhverjum skræðum. Frú Ólöf Briem sat á rúmi
utar og andspænis mér á loftinu og spann á rokk. Hún
hafði verið þögul allan tímann, sem ég hafði verið þar inni,
en &út í einu hóf hún að tala við mig, mjög alvarlega, um
framtíð mína á vegum listarinnar. Með alvöruþrungnum,
en mildum og skilningsríkum orðum hvatti hún mig til að
halda áfram á þeirri braut, og láta nú ekkert aftra mér.
Á meðan hún talaði, hélt hún áfram að spinna og hafði
ekki eitt augnablik augun af vinnu sinni, en það, sem hún
sagði, gagntók mig svo, að því get ég ekki lýst. Hvatning
Þessarar göfugu konu var fyrsta hjálpin, sem mér var veitt
a listabraut minni, og uppörvun sú og hughreysting, sem
fólst í orðum hennar, hjó bönd af veikum vængjum. Mér
fannst ég geta flogið." — Og á eftir þessari frásögn tekur
Vlð sagan um það, er séra Valdimar lagði sig allan fram
fil þess að fá samþykki Jóns bónda að Galtafelli til þess,
ap sonur hans mætti leggja út á listabrautina. En á meðan
sera Valdimar var að vinna að þessu, báru þau hjónin sinn
Sara harm eftir eldri son sinn, sem andaðist um þetta leyti.
Varla er unnt að líta svo inn í hið mikla og stórmerka